เส้นทาง Wireline technician ประสบการณ์ที่ผ่านมา เล่าสู่กันฟัง – หลังจากที่ลงบทความตอน wireline technician ก็มี Crew Chief เก่ามือขมังของผมเอง ส่งเรื่องราวประวัติเส้นทางของน้า (ผมเรียกน้าได้เลย เพราะอายุมากกว่าผม)
ชีวิตเราได้เดินทางมาเจอกันร่วมลุยงานกันอยู่ช่วงหนึ่ง สมัยไทยเชลส์ยังครองลานกระบือ หัวหกก้นขวิดกันกับเครื่องไม้เครื่องมือยุคไดโนเสาร์ อ่านเรื่องราวของน้าไปก็คิดถึงความหลังไป ตามประสาคนที่มีอดีตเยอะกว่าอนาคต หุหุ 🙂
ผมจะก๊อปเอาที่น้าอุตส่าห์เขียนเล่ามาให้ฟัง และแทรกด้วย ความคิดเห็น หรือ ความรู้เพิ่มเติมด้วยตัวเอียงสีฟ้านะครับ
ผมคงต้องลบชื่อหรืออะไรที่เกี่ยวข้องออกไปบ้างนะครับ เพื่อความเป็นส่วนตัวของน้าแก
ถ้าจะซื้อของใน shopee อยู่แล้ว เข้าทางนี้เลยครับ ผมจะได้ค่าคอมฯ ถือว่าช่วยผมจ่ายค่าเช่า host server ไม่ใช่คลิ๊กดูดเงินแน่นอนครับ ไม่ต้องกังวล
เส้นทาง Wireline technician
ประสบการณ์ที่ผ่านมา เล่าสู่กันฟัง
เส้นทางชีวิตในการทำงานเกี่ยวกับการสำรวจปิโตรเลียมฯ
ข้าพเจ้านาย … (น้า …) ได้เข้ามาทำงานกับ ชลัมเบอร์เจอร์ โอเวอร์ซีส์ เอส.เอ. พิษณุโลก พร้อมกับกระดาษแผ่นแรก ซึ่งในกระดาษได้แจ้งว่า เป็นลูกจ้างทดลองงาน 6 เดือนได้รับเงินเดือน 5,118.00 บาท เกรด 0 (ศูนย์)
น้าจบปวส.เกลื่องกลกำลัง (Mechanical Power Technology) วิทยาลัยเทคนิคสยาม ที่กรุงเทพ ในปี 1984 (ปัจจับันคือ มหาวิทยาลัยสยาม) ตอนนั้นผมยังอยู่ ม.5 ในสมัยนั้น ปวส.เริ่มงานด้วยเงินเดือน 5118 บาท ถือว่าหรูนะครับ เพราะ ปี 1984 วิศวกรจบใหม่ในกทม.ได้เงินเดือน 7000 นิดๆเองครับ นี่ปวส.และทำงานต่างจังหวัด 5000+ ถือว่าดีมากเลย
เมื่อวันที่ 1 กันยายน พ.ศ. 2530 เริ่มทำงานที่นี่ ครั้งแรกอยู่แผนก เส้นลวด หรือ วายร้าย หรือภาษาอังกฤษก็ Wireline Operator แต่เมื่อครบ 6 เดือนก็ไม่ได้เลื่อนขั้นเป็นพนักงานจริงๆ
-------------------------------------------------------
ไม่พลาด ข่าวสาร บทความ ความรู้ ประกาศตำแหน่งงานว่าง และ อื่นๆ
กรอก ชื่อ และ อีเมล์ ในแบบฟอร์มข้างล่าง จะมีอีเมล์กลับมาให้ "ยืนยัน" นะครับ การสมัครจึงจะสมบูรณ์ ... อ้อ ... อย่าลืมดูใน junk, trash, spam box นะครับ บางทีระบบมันเอาอีเมล์ตอบกลับไปไว้ที่นั่น
นี่คือตำแหน่งงาน wireline field technician ที่ผมเขียนถึงน่ะครับ
จนล่วงเลยผ่านไป 8 เดือน ก็ได้เลื่อนขึ้นเป็นเกรด 1 ต้องดูแลรุ่นพี่ และ วิศวกรควบคุมงาน ในเรื่องอาหารครบทุกมื้อ ทุกๆ 3 ชั่วโมง แต่เราก็ผ่านร้อน และ หนาวมาได้ตลอดระยะเวลาช่วงนั้นเกือบ 5 ปี
เรียกว่าทำทุกอย่างจริงๆครับ ผมมาเจอน้าที่บ.นี้ที่พิษณุโลกตอนช่วงท้ายปีที่ 5 (ปี 1989) ในฐานะวิศวกรที่อยู่ในขั้นตอนการรับเข้าทำงาน (preschool) คือ บ.นี้เยอะสิ่งในสมัยนั้น หลายด่านเหลือเกินกว่าจะผ่านเข้าไปเป็นวิศวกรสนามได้ ไปตามอ่านรายละเอียดว่าบ.รุ่นโบราณมีขั้นตอนเยอะแค่ไหนในการรับวิศวกรสนามสักคน … ที่ลิงค์ตามรูปข้างล่างครับ
ขั้นตอนการรับสมัคร Wireline field engineer (รุ่นไดโนเสาร์) SLB
ตอนนั้นผมก็เป็นลูกมือน้านี่แหละ หยิบจับ ถอดโน้นประกอบนี่ กวาดถูพื้น ล้างรถ อะไรไปตามเรื่อง น้าก็สอนอะไรๆผมหลายอย่าง ทั้งในงานและนอกจาก โดยเฉพาะทัศนศึกษาภาคสนามกลางคืนในพิษณุโลกสมัยนั้น ซึ่งก็เป็นเมืองเล็กๆ มีแสงสีไม่มาก เรารู้หมดว่ามีที่ไหนกันบ้าง 555
เหลือ L สองชุด M 1 ชุด นะคร๊าบ
หลังจากนั้นเศรษฐกิจด้านการขุดเจาะสำรวจปิโตรเลียมได้ชะลอตัวลดลง ช่วงงานลดลงก็โดนขอยืมตัวไปทำงานที่สงขลา จากขอยืมตัวก็กลายเป็นโอนย้ายไปทำงานอยู่แบบถาวร 4 ปี
ตรงนี้แหละที่ผมบอกพวกเราเสมอๆว่า การทำงานกับบ. service นั้น เอาแน่เอานอนไม่ได้ ในเรื่องสถานที่ทำงาน คุณอาจจะสมัครงานที่หนึ่ง จังหวัดหนึ่ง แต่ถ้ามีความต้องการตัวเราที่อีกจังหวัดหนึ่ง เราก็ต้องไป ไม่เช่นนั้นก็จะเสียโอกาส และ ความก้าวหน้า เรื่องนี้ผมย้ำเสมอให้สื่อสารกับภรรยา ลูก พ่อ แม่ หุ้นส่วนธุรกิจ และ จัดแจงวางแผนภาระต่างๆ ที่มี ให้ชัดเจน ก่อนคิดจะเข้าวงการฯ ทำงานในวงการนี้ การย้ายจังหวัด หรือ ย้ายประเทศเป็นเรื่องปกติมากๆ
พอขึ้นปีที่ 5 บริษัทฯ ต้องการตัวมือปืนฯ (ชู๊ตเตอร์ – Shooter) ที่เป็นคนไทย จึงถูกส่งตัวให้ไปเรียนต่อเพื่อเป็นมือปืนฯ (ชู๊ตเตอร์ – Shooter) ก็ไปเรียนที่อินโดนีเซีย กลับมาแล้วก็ได้เป็นมือปืน (ชู๊ตเตอร์ – Shooter) คนไทยคนที่ 5 ของอ่าวไทย
เห็นไหมครับ ถ้าไม่ย้ายมาที่สงขลา ก็อาจจะไม่ได้เป็น shooter คนไทยคนที่ 5
อธิบายนิดนึง งาน shooter คืองานยิงระเบิดหลุม (perforation) เพื่อให้ท่อกรุ และ ซีเมนต์เป็นรู ให้น้ำมันหรือก๊าซไหลเข้ามาในหลุมได้ งานนี้ปกติดั้งเดิมเป็นของ wieline FE แต่เนื่องจากว่า งานเยอะเกิ้น และ บ.คิดว่าช่างเทคนิคสนามก็ทำได้นี่หว่า เลยมีโปรแกรมฝึกอบรม ช่างเทคนิคสนามขึ้นมาทำแทน
อันเป็นที่เสียดายของ FE อย่างผม เพราะชอบยิงระเบิด เนื่องจากสมัยนั้นค่า job โบนัสงานยิงระเบิดดีมาก เพราะถือว่ามีความเสี่ยงสูง โดยเฉพาะยิงระเบิดโดยใช้อุปกรณ์ควบคุมความดันประกอบ (pressure equipment) เรียกว่า คูณ 2 คูณ 3 กันไปเลยทีเดียว
หาบ้านให้น้องหน่อยครับ :)
ขาวจั๊วะ กอดได้ อิงได้ วางประดับได้
ปาหัวคนข้างๆก็ได้ (เวลาใช้ให้ไปล้างจานแล้วไม่ยอมไป)
Perforation การระเบิดเจาะผนังหลุม (Well Perforation) เราทำกันอย่างไร
Perforation – How to make hole in casing (เราเจาะรูท่อกรุได้อย่างไร)
History of Oil Well Perforation เรามาถึงวันนี้ได้อย่างไร ประวัติศาสตร์ความพยายามเจาะท่อกรุ
ทำงานที่สงขลาจนครบ 5 ปี ก็ขอย้ายกลับมาอยู่ที่บ้านเกิดคือพิษณุโลกมาเป็นมือปืนฯ (ชู๊ตเตอร์ – Shooter) คนไทยคนแรกของลานกระบือ เมื่อปี 2539 และได้เดินทางไปทำงานหาประสบการณ์ชีวิตหลายที่ ทั้งในและต่างประเทศ ตลอดระยะเวลาการทำงาน
น้าแกไปมาหมดอาเชียนล่ะครับ 555 (ส่วนไปแล้วถึงหรือเปล่านี่ ผมไม่รู้นะ อิอิ) ปี 2539 ที่น้ากลับมาเป็น shooter นั้นเป็นปีที่ผมกลับจากอินเดียมาประจำเป็น FE และ เป็น FSM ที่พิษณุโลก
ก็ได้น้านี่แหละเป็น crew chief คู่บุญ ตะลอนๆไปทั่วภาคตะวันออกเฉียงเหนือ หย่อนเครื่องมือลงหลุม (หมายถึง หย่อน wireline tools ลงหลุมน้ำมัน นะครับ อย่าคิดมาก 555) หย่อนกันตั้งแต่พิษณุโลก สุโขทัย กำแพงเพชร ไปยัน ขอนแก่น สกลนคร หนองคาย (สมัยนั้นยังไม่มีสะพานมิตรภาพไทยลาว ไม่งั้นคงได้ไปแอบหย่อนเครื่องมือลงหลุมกันที่ลาว อิอิ)
มาหยุดชะลอตัว ไม่ได้ออกไปทำงานในออยฟิวด์ โดยนั่งทำงานอยู่ที่ออฟฟิต ดูแลเรื่อง
เอกสารของแผนกวายร้าย Wireline Operation ES & PS โดยตรง และดูแลพื้นที่การทำงาน (Base Manager) จนถึงวันที่ ไวพจน์ลาบวช 21 มิถุนายน 2559 ก็ได้เออรี่ออกมา
ใช่ครับ ช่วงปี 1996 – 1997 นั้นเป็นช่วงที่ราคาน้ำมันสะดุดนิดหน่อย ผมไม่เรียกว่าตก เพราะมันแค่ชั่วคราว แต่ตอนนั้น ก็อย่างว่าแหละ บ.ในวงการเราอ่อนไหวกันมาก เพราะไม่มีใครคาดเดาได้ว่าราคาน้ำมันจะเป็นไง หลาบบ.รวมถึงบ.นี้ด้วย ก็มีโปรแกรมเกษียณก่อนเวลา (early retirement) น้าแกคงอิ่มตัวแล้ว ก็คว้าโอกาสนี้ไว้
จะเห็นว่างาน Field technician นั้น เมื่ออิ่มตัว ไม่มีงาน หรือ อายุมากขึ้น ก็ต้องหลีกทางให้รุ่นน้อง ได้ออกไปหาประสบการณ์ ทำเงิน กัน รุ่นใหญ่ก็มักจะกลับมาดูแลบ้าน หมายถึงฐานปฏิบัติการ โกดัง workshop จัดฝึกอบรม ดูแล logistic เป็นบุคคลากรด้านความปลอดภัย เจ้าหน้าที่ประสานงาน ฯลฯ มากมายที่สามารถทำได้ครับ
จบแล้วครับ เรื่องราวสั้นๆของน้าที่ยาวนานไปด้วยความรู้และประสบการที่เอามาแบ่งปันกัน จะเห็นว่าปัจจัยสำคัญที่ทำให้น้าอยู่ในวงการฯได้นาน คือ ความอดทน ขยัน หมั่นเรียนรู้ที่จะเพิ่มเติมทักษะอยู่ตลอดเวลา ยืดหยุ่น บริหารจัดการชีวิตครอบครัวให้ลงตัว ไปกันได้กับการงานที่ต้องรับผิดชอบ
ผมหวังว่าเรื่องราวของน้าจะเป็นบทเรียน เป็นแนวทาง เป็นแรงบันดาลใจเล็กๆให้พวกเราได้ไม่มากก็น้อยนะครับ
ใครมีเรื่องราวอะไรอย่างเล่า อยากแลกเปลี่ยน หรือ เป็นอุธาหรณ์ ก็สามารถส่งมาได้ที่ nongferndaddy@hotmail.com นะครับ เรื่องเราของเราอาจจะเปลี่ยนชีวิตของใครหลายๆคนไปในทางที่ดีขึ้นก็ได้ครับ
ถ้าจะซื้อของออนไลน์จาก 2 เจ้านี้อยู่แล้ว คลิ๊กลิงค์ หรือ โลโก้ ข้างล่างนี้เลยครับ ผมจะได้ค่าคอมฯเล็กๆน้อยๆสมทบทุนจ่ายค่าเช่า host server ขอบคุณครับ
(ไม่ต้องกังวลนะครับ ไม่ใช่ลิงค์ดูดเงินแน่ๆ)
 https://raka.is/r/qlzXR |
https://raka.is/r/gP7GV |
--- มีคำถามเพิ่มเติม พูดคุย เม้าส์มอย ไปต่อกันได้ที่กระดานสนทนา (webboard) นะครับ
คลิ๊กเลย
