Oil drilling DIY เทคโนโลยีชาวบ้าน ขุด – กลั่น – ผลิต – ขนส่ง ครบวงจร – เคยได้ยินมาว่า ชาวบ้านในแถบที่มีบ่อน้ำมันร้าง (หรือไม่ร้างแต่ขโมยเอา) เขาสามารถเอาน้ำมันดิบเหนียวๆข้นๆดำๆไปกลั่นเองแบบบ้านๆ แล้วเอาน้ำมันดีเซลที่กลั่นได้ไปเติมรถยนต์ได้จริงๆ แต่ไม่เคยเห็นกับตา
เมื่อ 2-3 เดือนก่อนได้ forward mail (ภายใน) เพิ่งนึกได้ เลยอยากเอามาแบ่งปันกัน
Oil drilling DIY
เทคโนโลยีชาวบ้าน ขุด – กลั่น – ผลิต – ขนส่ง ครบวงจร
ก่อนชมกัน ทำความเข้าใจกันนิดนึงนะครับ เด็กอายุต่ำกว่า 18 ปีควรมีผู้ปกครองให้คำแนะนำอยู่ใกล้ๆขณะรับชม
ถ้าจะซื้อของใน shopee อยู่แล้ว เข้าทางนี้เลยครับ ผมจะได้ค่าคอมฯ ถือว่าช่วยผมจ่ายค่าเช่า host server ไม่ใช่คลิ๊กดูดเงินแน่นอนครับ ไม่ต้องกังวล
หน้าแรกมาก็ต้องให้เกียรติผู้เขียนก่อน ขอขอบคุณ คุณ Allen Johnston …
ผมไม่ได้มีโอกาสไปขออนุญาตหรอกครับ เพราะไม่ทราบว่าจะไปตามหาตัวได้ที่ไหน แต่เนื่องจากเป็น forward mail จึงขออ้างอิงถึงไว้ ณ.ที่นี้ และผมคิดว่าคุณ Allen คงทำขึ้นเพื่อเป็นวิทยาทานเหมือนกัน ดังนั้นจุดประสงค์เราตรงกัน เพราะผมเอามาเผยแพร่เพื่อเป็นวิทยาทานเช่นกัน (ตีขลุมเอาดื้อๆงี้แหละ อิอิ)
สำหรับผมเอง (ผู้ “จำอวด” ) เป็นใครมาจากไหน ไม่จำเป็นต้องทราบ ส่วนท่านที่พอเดาได้เลาๆ ก็ขอความกรุณาอย่าเฉลยในที่แจ้ง เพราะไม่ใช่รายการซ้อเจ็ด เอ๊ย ไม่ใช่ … เดี๋ยวตกงาน ลูก5เมีย3กิ๊ก2 แล้วยังมีน้องน.ศ.(ต้องจ่ายค่าเล่าเรียนกับค่าผ่อนคอนโด)อีก1 … จะเดือดร้อนกันไปหมด เอิ๊กๆ
-------------------------------------------------------
ไม่พลาด ข่าวสาร บทความ ความรู้ ประกาศตำแหน่งงานว่าง และ อื่นๆ
กรอก ชื่อ และ อีเมล์ ในแบบฟอร์มข้างล่าง จะมีอีเมล์กลับมาให้ "ยืนยัน" นะครับ การสมัครจึงจะสมบูรณ์ ... อ้อ ... อย่าลืมดูใน junk, trash, spam box นะครับ บางทีระบบมันเอาอีเมล์ตอบกลับไปไว้ที่นั่น
CEPU เป็นชื่อพื้นที่สัมประทานที่ให้บ.น้ำมันแห่งหนึ่งเข้าไปทำการหาผลประโยชน์ และ Island of Java เป็นเกาะชวาครับ เป็นเกาะใหญ่เกาะหนึ่งของประเทศอินโดนีเซีย ที่เหลือเปิดดิกเอาเอง
มีคำที่น่าขยายความอยู่ 2 คำครับ
1. National Oil Company – อันว่าบ.น้ำมันแบ่งเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆคือ บ.น้ำมันแห่งชาติ ที่รัฐบาลของประเทศนั้นๆถือหุ้นใหญ่ (ไม่ทางตรงก็ทางอ้อม) ไม่ได้ตั้งขึ้นเพื่อหากำไรสูงสุด แต่จุดประสงค์หลักคือ พิทักษ์ปกป้อง และ ถ่วงดุล ผลประโยชน์ทางพลังงานของประเทศนั้นๆ พูดง่ายๆคือ รัฐให้แต้มต่อในการแข่งขันว่างั้นเถอะ บ.เหล่านี้ก็เช่น JPEX ของพี่ยุ่น (Japan Exploration and Production) CNPC (China National Petroleum Company) ของพี่ตี๋ใหญ่ ONGC (Oil and Natural Gas Commission of India) ของน้าบัง Petronas ของพี่เสือเหลือง KNOC (Korea National Oil Company) เป็นต้น และ ของประเทศสารขันณ์ ก็คือบ.ที่คุณก็รู้ว่าใคร (ฮ่า) ผมเคยไปเจรจาต้าอวย(ในส่วนเล็กๆของงานที่รับผิดชอบ) ทำให้เห็นว่าหลายๆบ.แห่งชาติพวกนี้ ทำหน้าที่ปกป้องผลประโยชน์ของชาติตัวเองได้อย่างน่าชื่นชม มีแต่ของประเทศอะไรก็ไม่รู้ เจารจากับใครที่ไรเสียเปรียบเขาทุกที … พอแค่นี้ดีกว่า เดี๋ยวจะได้ไปโพสต์ตอนหน้าในคุก …
ส่วนอีกประเภทก็ บ.น้ำมันที่ไม่ใช่แบบแรก น้าน … กำปั้นทุบดิน(อีกแล้ว) บ.พวกนี้ก็ตามปกติวิสัยบ.เอกชน คือแสวงหากำไรสูงสุด ขุดๆดูดๆแล้วก็จู๊ดๆ(เผ่นกลับบ้านตัวเอง บ้านใครบ้านมัน) นึกๆชื่อกันเอาเองบิ๊กแหนม เอ๊ย บิ๊กเนมกันทั้งนั้น
เหลือ L สองชุด M 1 ชุด นะคร๊าบ
2. Abandoned well – คือหลุมน้ำมันที่เขากลบด้วยการเอาซีเมนต์ยัดอุดในท่อกรุแล้ว
Abandon well with casing still intact – คือหลุมน้ำมันที่เคยผลิตจนผลผลิต (Production rate BPD – Barel per day คูณ ราคาขาย) ไม่คุ้มกับค่าโสหุ้ยในการผลิตณ.เวลานั้นๆ เขาก็จะกลบหลุมทิ้งโดยที่ยังมีท่อกรุ(casing) ค้างอยู่ ต้องดูรูปข้างล่างประกอบครับ
เขาจะตัดท่อกรุออกไปให้ได้มากที่สุด เพราะมันเอาไปใช้ใหม่ได้ ประหยัดงบฯการขุดหลุมหน้า ส่วนที่เหลือในหลุมก็คือท่อกรุที่โผล่ขึ้นมาบางส่วน แล้วมีซีเมนต์ยัดอยู่ลึกลงไป ส่วนจะลึกเท่าไรก็ขึ้นอยู่กับว่ากฏเกณฑ์ของรัฐบาลท้องถิ่นนั้นๆบังคับไว้
คราวนี้หลุมมันเก่าซีเมนต์ที่อุดอยู่ในท่อกรุมันก็เสื่อมสภาพ น้ำมันดิบมันก็ซึมกระปริดกระปอยขึ้นมา แต่มันไม่ได้ขึ้นมาเดี่ยวๆมันมีน้ำขึ้นมาด้วย แล้วน้ำก็ซึมมามากกว่าน้ำมัน จนบางครั้งก็ต้องรอ – ที่เหลือเปิดดิกอ่านเอาเอง (อิอิ)
หาบ้านให้น้องหน่อยครับ :)
ขาวจั๊วะ กอดได้ อิงได้ วางประดับได้
ปาหัวคนข้างๆก็ได้ (เวลาใช้ให้ไปล้างจานแล้วไม่ยอมไป)
เห็นโครงปั่นจั่น (derrick) ที่ทำด้วยไม้ไหมครับ จริงๆมันต้องเป็นอะไรราวๆรูปนี้ …
ดีนะเนี้ย แท่นนี้ยังมีเครื่องยนต์รถอีแต๋นเก่าๆมาใช้เป็นตัวขับกว้านดึงรอก ผู้เขียนเลยแซวว่า high end คือ แท่นชั้นดี 🙂 เพราะเดี๋ยวสักพักจะมีรูปแท่นแบบแรงคนขับ (ฮ่าๆ) เอามาให้ดูเปรียบเทียบ
รูปนี้มีศัพท์เทคนิคหลายคำแต่ติดไว้ก่อน
ประเด็นหลักคือผู้เขียนเล่นกับคำว่า Rig Supervisor ซึ่งปกติคำนี้ใช้เรียกคนที่มีอำนาจสูงสุดบนแท่น สั่งซ้ายหันขวาหันได้ แต่ก็รับผิดชอบสูงสุดด้วย เทียบได้ประมาณกัปตันเรือหรือเครื่องบินนั่นแหละครับ แต่ในกรณีนี้ Rig Supervisor ทำเองคนเดียว (ฮ่า)
ไม่มีอะไร แปลเองได้นะครับ คนนึงคุมเครื่องรถอีแต๋น อีกคนนึงขับกว้าน สูบบุหรี่ฉุยในแอ่งน้ำมัน ซึ่งในการทำงานมาตราฐานปกติจะห้ามเด็ดขาด
เห็นกระบอกเหล็กผูกเชือกห้อยไหมครับ ชิวๆครับ เหมือนผูกเชือกหูหิ้วถังน้ำแล้วหย่อนลงไปในบ่อน้ำนั่นแหละครับ เขย่าหน่อยถังน้ำก็ตะแคง น้ำก็เข้าปากถัง แล้วก็สาวขึ้นมา
แต่ท่อกรุมันเล็กกว่ามาก ถังที่หย่อนลงไปจึงต้องมีรูปร่างเป็นทรงกระบอก ขนาดกระบอกก็พอๆกับขนาดของท่อกรุ ถามว่าแล้วมันตักน้ำมันได้ไง กระบอกมันมันไม่ลอยอยู่บนน้ำมันหรือไง หุๆ วิศวกรอย่างผมคิดให้หัวแตกก็คิดไม่ออก เพราะจะเอาเชือกอีกเส้นผูกก้นกระบอกยกก้นขึ้นเหมือนผูกยกก้นกระป๋องตักน้ำในบ่อน้ำก็ทำไม่ได้ เพราะที่กรณีนี้มันแคบ (สำหรับบ่อน้ำ ตัวบ่อใหญ่กว่าตัวถังตักน้ำเยอะ มันเลยมีที่พอให้ถังมันตะแคงเอาปากถังนอนให้น้ำไหลเข้าได้ แต่กรณีนี้กระบอกตักน้ำมันขนาดมันเกือบเท่ากับขนาดของท่อกรุ มันเลยตะแคงไม่ได้)
ภูมิปัญญาชาวบ้านครับ ก็ทำให้กระบอกเหล็กมันหนักซิครับ มันก็จมลงไปน้ำมันที่อยู่ในท่อกรุเองนั่นแหละ ชิวๆ แต่อีตอนสาวกระบอกขึ้น มันก็หนักหน่อยเท่านั้นเอง แต่ก็ช่างมันปะไร
พอสาวกระบอกขึ้นมาถึงปากหลุมตามที่เห็นในภาพ ท่าน Rig Supervisor ก็เอาเหล็กยาวๆเกี่ยวก้นกระบอก หย่อนรอกห้อยปากกระบอกลง ตัวกระบอกก็ตะแคง น้ำมันปนน้ำก็ไหลออกจากปากกระบอกลงรางที่อยู่บนดิน ไหลลงไปที่ “หม้อแยก” (Separator – อธิบายตอนต่อไปครับ)
ปล. ด้วยเหตุผลส่วนตัว ผมชอบ “หม้อ” มากกว่า “ถัง” จึงเป็น หม้อแยก ไม่ใช่ ถังแยก (หุ หุ)
ส่วนรูปข้างล่างนี้เป็นบ่อน้ำที่เอ่ยถึง นำมาให้ดูเปรียบเทียบว่าขนาดบ่อกับขนาดถังน้ำที่หย่อนลงไปตัก ขนาดมันต่างกันเยอะ จึงไม่ต้องใช้ภูมิปัญญาเท่าไรในการออกแบบถังจ้วงตัก ใช้ถังอะไรก็ตักขึ้น (ขออย่าให้รั่วเป็นพอ)
ว่าเรื่องหน่วยก่อน … 8 แกลอน ก็ราวๆ 30 ลิตรครับ
มาว่าเรื่อง separator (หม้อแยก – ผมแปลเอง) จริงๆที่เราใช้อยู่หน้าตามันเป็นอย่างนี้ครับ (ดูรูปข้างล่าง) หลักการมันก็ชิวๆ เอาของเหลวที่ต้องการแยกมาใส่ถัง ให้ความร้อนมันหน่อยมันจะได้ไม่เหนียว แล้วนั่งรอ สักพัก ประมาณปิ้งไข่ ย่างข้าวจี่ สุก แล้วกฏข้อสองของเทอร์โมไดนามิคว่าด้วยเอนโทรปี้ก็ทำงาน ก๊าซมันก็ลอยขึ้นข้างบน น้ำมันก็อยู่ตรงกลาง น้ำก็นอนก้น ชิวๆ
ปล. ใครคิดไม่ออกว่าไอ้กฏข้อสองว่าด้วยเอ็นโทรปี้มันคืออะไร ไอ้กระพ้มก็ไม่ได้จบเครื่องกล อธิบายแบบหางอึ่งของผมก็แล้วกันครับ คือว่าทำไข่ดาวให้เป็นไข่เจียวจะง่ายกว่าทำใข่เจียวให้กลับมาเป็นไข่ดาว (ฮ่าๆ) หรือ ห้องมีแนวโน้มว่าจะรก ของรักและแฟนมีแนวโน้วว่าจะหาย สภามีแนวโน้มว่าโดนยุบ อะไรทำนองนี้ แต่ถ้าจะย้อนกลับขบวนการที่ว่า เช่น จ้างคนมาจัดห้องให้ ง้อแฟนกลับมาเหมือนเดิม ค้นหาของที่หายให้เจอ หรือ เลือกตั้งท่านสส.เข้ามาใหม่ เราก็ต้องใช้พลังงาน หรือ ไอ้เจ้า เอนโทรปี้ จากแหล่งอื่นเข้ามาเพิ่มเติมทำให้เกิดความวุ่นวายยุ่งเหยิงโกลาหลโดนรวมเพิ่มมากขึ้นเสมอ หมดภูมิเท่านี้แหละครับ ที่เหลือไป google เอาเอง(นะจ๊ะ)
อะอีกรูป นี่ถังแยกฉบับก้นครัว มันก็ถังดักไขมันดีนี่เอง ไขมันเบากว่าน้ำมันก็ลอย แล้วเราขันก็จ้วงเอาไขมันไปทิ้ง แต่ในกรณีนี้เราจ้วงเอาน้ำมันไปใช้ แล้วทิ้งน้ำไป … ใครดูรูปนี้แล้วยังนึกการทำงานของไอ้ถังแยก (separator) ไม่ออก ขอเชิญไปกอดคอตีไข่ เอ๊ย ตีเข่า ปลุกปล้ำคลุกวงในกับผมที่หลังไมค์ก็แล้วกัน จะติวให้เป็นพิเศษ เอิ๊กๆ
น้ำที่แถมมากับน้ำมันเขาก็ทิ้งกันดื้อๆตรงนั้นแหละ แล้วก็คงไม่มีใครไม่รู้จักน้าอัลกอร์ (Al Gore) นะครับ
รูปนี้ผู้เขียน(ย้ำอีกทีว่าไม่ใช่ป้ม)ออกแนว เสียดสี เพราะท่อส่งจากปากหลุมไปโรงกลั่นมันต้องหน้าตาแบบนี้ครับ (ดูรูป) คือปกติแล้ว ถ้าคิดว่าหลุมต่างๆสามารถผลิตระยะยาวได้ในปริมาณที่คุ้มกับการวางท่อ (pipe line) เราก็จะวางท่อกัน เพราะลงทุนเบื้องต้นสูงแต่ระยะยาวแล้วต้นทุนขนส่งจะถูก (เหมือนขนส่งระบบรางกับขับรถส่วนตัวน่ะ)
มีแต่ประเทศอะไรหว่าที่ยอมให้บ.น้ำมันขนใส่รถแล้วเอาไปขึ้นรถไฟส่งโรงกลั่นอยู่ตั้ง 20 กว่าปี บ.น้ำมันมันก็บวกค่ารถลงไปในราคาขาย(ซิว่ะ) แล้วใครล่ะซื้อน้ำมันกลั่นแล้วราคาแพง พอดีก่า … เมียยังสาว(สวย)ลูกยังเล็ก กิ๊กยังต้องส่งค่าคอนโดฯ ไม่อยากต้องเลือกระหว่าง ลาดยาวกับบางขวาง …ฮ่าๆ
รูปนี้ไม่ต้องอธิบายเลยครับ Top Drive Unit (TDU) หน้าตาจริงๆมันเป็นแบบนี้ครับ (ดูรูป) ส่วน Javanese 12 leg TDU นั่นตะแกตั้งชื่อเรียกเองตลกๆ
Top Drive คือ มอเตอร์ไฟฟ้าตัวบักเอ็บใหญ่ปานควายประกอบกับระบบเกียร์ที่ก็ปานควายพอกัน เอาไว้ปั่นก้านเจาะและตัวมันก็โดนก้านเจาะทั้งยวงแขวนรับน้ำหนักไว้ทั้งหมดได้ในขณะเดียวกัน พูดง่ายๆคือต้องขับทั้งแรงบิดและ(หิ้ว)รับน้ำหนักก้านเจาะได้พร้อมๆกันในชุดเดียว ซึ่งในระบบดังเดิมนั้น ตัวปั่นก้าน กับตัวหิ้วก้าน เป็นคนล่ะระบบแยกต่างหากกัน
มุกของรูปนี้อยู่ที่ว่า แต่ล่ะหลุมมีโรงกลั่นเป็นของตัวเอง คือว่าจะสร้างโรงกลั่นสักโรงเนี่ยมันต้องคิดเยอะ เช่น จะเอาน้ำมันดิบที่ไหนส่งเข้าประตูหลัง (คือประตูหน้าโรงกลั่นก็ส่งน้ำมันสำเร็จรูปออกไปไงครับ อิอิ) หลุมบ้านตัวเองมีพอไหม แล้วมันต้องอย่างน้อยกี่หลุม หลุมล่ะเท่าไร ดูดขึ้นมาได้นานแค่ไหน ถ้าไม่พอแล้วกำลังการกลั่นเหลือล่ะ จะไปซื้อท่อน้ำมันดิบที่ไหนยังไง เอ … หรือว่าสร้างโรงกลั่นสะด๊วบค่าคอมฯไปก่อน เลือกตั้งใหม่ค่อยว่ากัน เอ๊ย แล้วไปหาน้ำมันดิบป้อนเอาดาบหน้า … ก็เลยเป็นที่มาว่าหลุมใครหลุมมันมีโรงกลั่นเป็นของตัวเองก็น่าจะเป็นโลกแห่งอุดมคติ
พี่เล่นเอาใส่ถังฝังดินต้มเอาเลย
แถมพี่เล่นมาขุดดินฝังถัง นั่งยองๆจุดไฟต้ม พันฟืนกันพรึบพรับๆกันข้างๆท่อส่งน้ำมันดิบเลยนะ … เอ็งแน่มาก ขอบอก
นี่ครับหอกลั่นจริงๆมันต้องเป็นแบบนี้
มาถึงตรงนี้จะไม่บรรยายเรื่องการกลั่นสักหน่อยก็จะเหมือนร่ำสุราไร้นารี …
การ “กลั่น” ไม่เหมือนกับการ “คั้น” แม้ว่าจะออกเสียงคล้ายๆกัน (แบบฝรั่งพูดไทยไม่ชัด) การกลั่นเป็นการแยกสสารออกจากกันโดยใช้หลักการที่ว่าสสารแต่ล่ะชนิดใช้พลังงานความร้อนในการทำให้โมโห เอ๊ย เดือด (กลายเป็นไอ) ไม่เท่ากัน … ไงครับ ชิวๆเนอะ
ส่วนการคั้นเป็นการแยกสสารเหมือนกัน แต่เป็นการแยกของเหลวที่ผสมอยู่กับของแข็งออกมาจากของแข็งนั้นๆ และ(โดยมาก)ระบบของของแข็งที่โดนคั้นของเหลวออกไปแล้วนั้นจะไม่แข็ง(อ่อนลง)เท่าเดิม ส่วนพลังงานที่ใช้นั้นคือ “พลังงานกล” … น้าน ขำอะไรกัน ไม่ได้ทะลึ่งนา ผมกำลังหมายถึง คั้นน้ำมะเน็ด(*) เอ๊ย คั้นน้ำส้ม หรือ บีบฟองน้ำ ฮั่นแน่ คิดอะไรอยู่รู้ทันนะ
ในอีกความหมาย “คั้น” จะหมายถึง ปรักปรำใส่ร้าย โดยเฉพาะเมื่อใช้คู่กับคำว่า “คาด” เช่น “ไอ้แก่ เมื่อคืนไปไหนมา ชั้นโทรไปที่ที่ทำงานแก เลขาแกบอกว่าแกกลับตั้งแต่หัวค่ำ หน้อยยย ไปหาอีนังนั่นมาใช่ไหม บอกมาซะดีๆ”
ไงครับ วิศวกรโรงกลั่น (Refining engineer) เท่ห์ซะไม่มี
ภาษาเทคนิควันล่ะ 2 ครับ คำแรก “Heat exchanger” คำที่ 2 “cooling tower”
คำแรก “Heat exchanger” แปลตรงตัวแล้วงงเช็ดเม็ด(ศัพท์วัยนมแตกพานเมื่อ 30 ปีที่แล้ว)เลยครับ เอาแปลแบบวิศวกรรมกรๆโลเทคอย่างผมก็แล้วครับ ผมแปลไอ้ตัวที่ว่านี่ได้ 2 อย่าง
1. เครื่องทำของเย็นให้ร้อน แบบนี้ครับ
2. เครื่องทำของร้อนให้เย็น แบบนี้ครับ
ส่วน cooling tower นั่น ชั่งหัวมันครับ ถ้าให้เดาก็ประมาณนี้ล่ะมัง
พอแล้วครับ นอกเรื่องอยู่เรื่อย … ผมก็ยังงี้แหละครับ ทนๆเอาหน่อย อย่าถือสาเลยครับ ….
มา ม่ะ มาต่อกัน
รูปต่อมา … ยอดมากครับ ภูมิปัญญาชาวบ้านจริงๆ ใช้โคลนผสมน้ำ หล่อเป็นฝาถังกลั่น และ หล่อเป็นท่อส่งไอระเหยที่ได้จากการต้มน้ำมันดิบในถังที่ฝังดินในรูปก่อนหน้า เข้าท่อเหล็กที่แช่น้ำอยู่ (อีก 3-4 รูปถัดไปครับ)
จะเห็นว่าการผสมโคลนกับน้ำน่าจะ(ผมเดา)มีสูตรพิเศษในการนี้ ไม่ใช่สักแต่จะผสม
ไม่ต้องบรรยายมากรูปข้างบนนี้ – Picture speaks 1000 words
เห็นไอของดีไหมครับ ขาวๆน่ะ ถ้าเป็นโรงกลั่นจริงๆเขาไม่ปล่อยทิ้งแบบนี้หรอกครับ เงินทองท้างน้าน
เห็นแล้วนึกถึงสุรากลั่นพื้นบ้านสมัยนู้นนนน (เหล้าเถื่อนนั่นแหละครับ) ใสเป็นตาตั๊กแตน แค่ถ้วยน้อยๆก็ทำเอาคอแป็บ(อย่างผม)ถึงสวรรค์ได้ในเวลาชั่วแมลงวันกระพือปีก (คอแป็บนี่คือ แป็บเดียวเมาอ้วกนะครับ ไม่ใช่คอแข็งปานแป็บน้ำ … ฮ่า)
ชิวๆไหมครับ เบสิกมากๆ เอาไอน้ำมันดิบใส่ท่อที่แช่เอียงๆเอาไว้ในน้ำ ปลายด้านล่างก็คงมีก๊อกเปิดปุ๊บน้ำมันดีเซลก็ไหลลงถังปั๊บ … สุดยอดๆ
ดูเหมือนง่าย แต่ผมว่ากว่าจะได้ออกมาแบบนี้ ชาวบ้านต้องผ่านการลองผิดลองถูก สั่งสมประสบการณ์ โดยเฉพาะ ระยะเวลา และ ระดับความร้อนในการต้มน้ำมันดิบ ขนาดของถัง คุณสมบัติของโคลนที่ใช้ปิดปากถัง และไอที่ได้ออกมาจากการต้มช่วงไหนจะเมื่อส่งเข้าท่อที่แช่น้ำแล้ว จึงจะได้น้ำมันดีเซลคุณภาพดีที่สุด เครื่องเครา(รถ)อีแต๋นคงพังไปหลายเครื่อง (ฮ่า) แล้วไหนยังจะอุณหภูมิของน้ำในรางที่แช่ท่อ มีเทอร์โมมิเตอร์หรือเปล่าก็ไม่รู้ หรืออาจจะเอานิ้วจิ้มๆวัดอุณหภูมิเอาแบบแม่ครัวสมัยโบราณก็เป็นได้ ไหนจะความยาวและมุมเอียงของท่อที่อยู่ในน้ำ อีกล่ะ …. ขอคาราวะภูมิปัญญาชาวชวาด้วยใจจริงครับ
แล้วก็นี่ครับ ส่งตรงจากหน้าโรงกลั่นถึงโรงรถท่านด้วยระบบโฮมดิริเวอรี่ 🙂
ท่านนี้น่าจะเป็น Refinery technical manager …
ชิวๆ บ๊าย บาย
ก่อนจากกัน อยากจะบอกว่า
แม้กระทู้นี้จะดูเหมือน “ล้อเลียน” หรือ “ดูถูก” เพื่อนบ้านของเรา แต่อยากบอกว่าหามีเจตนานั้นไม่ เป็นเพียงแต่ท่วงทำนอง “ยั่วล้อ” และ ตรงกันข้ามครับ อยากจะยกเป็นกรณีตัวอย่างที่ดีต่างหาก ในการนำภูมิปัญญาแบบบ้านๆมาใช้กับสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเอามาใช้ทำอะไรได้
ทำให้ผมนึกไปถึงสมัยนึงที่กุลีแบกกระสอบข้าวตามท่าเรือ ต้องเก็บ “เศษ” เมล็ดข้าวที่ตกหล่นจากกระสอบที่เขาแบกลงเรือไปให้ “คนอื่น” … แล้วเอาเศษเม็ดข้าวมากินเพื่อต่อชีวิต(เพื่อให้ได้แบกกระสอบข้าวให้ “คนอื่นกิน” ต่อไป)
… เพราะถึงอย่างไร มันก็เป็นเมล็ดข้าวที่ได้มาจากความอุดมสมบูรณ์ที่ “แผ่นดินแม่” ใช้เวลาหลายพันปีกักเก็บไว้ให้พวกเขาเอามาใช้เพาะปลูกและดื่มกินกันอย่าง(ที่ควรจะ)เท่าเทียมกัน
ท้ายที่สุด … อย่างน้อยเรื่องนี้ก็กระตุกต่อม “สำนึก” (ที่หยาบๆ) ของผมได้ว่า
1. อย่าดูถูกเทคโนโลยีแบบบ้านๆ
2. ประสิทธิผลมาก่อนประสิทธิภาพเสมอ ประสิทธิภาพที่ปราศจากประสิทธิผล ก็เหมือนกับการที่ใครคนหนึ่งปีนบันได(ที่พาดฝากำแพง)ไปจนสุด แล้วเพิ่งจะรู้ว่า … “นี่ไม่ใช่กำแพงที่ตูจะปีนนี่หว่า” หรือยิ่งไปกว่านั้น “ตูปีนขึ้นมาทำไมว่ะ” โดยที่กองเชียร์ที่อยู่ข้างล่างปรบมือให้ว่า “คุณปีนได้เร็วจัง” และที่น่าเศร้าที่สุดเมื่อคุณพบว่า “ตูปีนลงไปเริ่มต้นใหม่ไม่ได้แล้ว” (ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรก็ตาม)
3. อย่าคิดว่าเราทำไม่ได้ เพราะเราไม่มีเทคโนโลยีที่ดีพอ เราไม่มีทุนพอ เราขาดไอ้นั่น เราไม่มีไอ้นี่ … เพราะบางที … จริงๆแล้วที่เราไม่มีนั่นคือ “ความคิด” (และ กลัวมือเปื้อน) ต่างหาก
4. แม้ว่าจะถูกกอบโกย ดูดดื่ม (อย่างทิ้งขว้าง) โดย “คนอื่น” แต่แม่(ธรณี) ไม่เคยทิ้งขว้างลูกๆของเธอ เธอยังคงมีน้ำนม(น้ำมันดิบ – และทรัพย์ในดินอื่นๆ) เหลือเฟือเพื่ออุ้มชูลูกๆของเธอเสมอ ขอเพียงแต่ลูกๆ ไม่ตามก้น “คนอื่น” รู้จักใช้ภูมิปัญญาและแรงกายเคี่ยวคั้นและดูดกินน้ำนมของแม่ด้วยวิถีที่ “พอเพียง”
ด้วยคาราวะ (อีกครั้ง)
— จบบริบูรณ์ —
ถ้าจะซื้อของออนไลน์จาก 2 เจ้านี้อยู่แล้ว คลิ๊กลิงค์ หรือ โลโก้ ข้างล่างนี้เลยครับ ผมจะได้ค่าคอมฯเล็กๆน้อยๆสมทบทุนจ่ายค่าเช่า host server ขอบคุณครับ
(ไม่ต้องกังวลนะครับ ไม่ใช่ลิงค์ดูดเงินแน่ๆ)
 https://raka.is/r/qlzXR |
https://raka.is/r/gP7GV |
--- มีคำถามเพิ่มเติม พูดคุย เม้าส์มอย ไปต่อกันได้ที่กระดานสนทนา (webboard) นะครับ
คลิ๊กเลย
