Group activity 2014 Schlumberger ประสบการณ์กิจกรรมกลุ่ม

• Facebook
• Twitter
• Line

Group activity 2014 Schlumberger ประสบการณ์กิจกรรมกลุ่ม – ไม่ทุกคนหรอกครับที่เหมาะกับงานวิศวกรสนาม งานนี้มันมี highlight ของมันอยู่

ดังนั้น กระบวนการดัดสรรจึงมักจะต้อง “เยอะ” เอาเรื่อง เพื่อให้ได้คนที่ใช่จริงๆ

ขั้นตอนการรับสมัคร Wireline field engineer (รุ่นไดโนเสาร์) Schlumberger

ขั้นตอนการรับสมัคร Wireline field engineer (รุ่นไดโนเสาร์) SLB

Group activity 2014 Schlumberger

ประสบการณ์สอบสัมภาษณ์ที่ Schlumberger ราวๆต้น ปี 2014

ขอเริ่มเล่าประสบการณ์ทำกิจกรรมกลุ่ม SLB เลยนะครับ

ในอีเมล์แจ้งมาว่าจะเริ่มต้นเวลา 8.00 ตอนแรกคิดในใจว่า ผมน่าจะมาทันแบบเฉียดฉิว และ น่าจะมีใครมาถึงก่อนผมหลายคน เพราะกะเวลาเดินทางผิด เนื่องจากบ้านอยู่ไกลพอสมควร (นี้เป็นเหตุผลอย่างหนึ่งหล่ะครับ ที่ผมไม่อยากทำงานแบบไปเช้าเย็นกลับ ฮ่าๆ)

ซึ่งผมไปถึงที่นัดหมายเวลาประมาณ 7.30 ครับ ปรากฎว่าผิดคาดครับ ผมมาถึงเป็นคนแรกครับ

มาถึงแล้วก็แลกบัตรก่อนขึ้นตึกไปตามระเบียบ ระหว่างนั้นก็เจอผู้มาทำกิจกรรมกลุ่มเหมือนกันครับ ก็เลยพูดคุยทำความรู้จักกัน จากนั้นก็เริ่มมากันเรื่อยๆ

ผมก็ทำความสนิทสนมไปสัก 3 – 4 คน

เพราะอ่านมาจากบล๊อกของพี่ว่าต้องทำงานร่วมกัน

ก็เลยทำความคุ้นเคยกัน เผื่อว่าจะได้อยู่กลุ่มเดียวกัน งานจะได้ออกมาราบรื่น (ผลปรากฎว่าทั้งหมดไม่ได้อยู่กลุ่มเดียวกันเลยครับ)

ช่วงแรกก็มีพี่ SLB มาแนะนำบริษัทครับ ว่าเป็นบริษัทเกี่ยวกับอะไร มีแผนกอะไรบ้าง อนาคตเป็นอย่างไร (เหมือนตอนฟัง Career Talk ที่ SLB มาตามมหาลัยต่างๆ เลยครับ ผมยังจำพี่ที่เป็นกรรมการคนหนึ่งได้เลยครับ ว่าใช้พี่ลูกแก้วหรือเปล่า ผมจำพี่ได้ตอนพี่มาพูดที่ลาดกระบัง ฮ่าๆ แอบตีซี้กรรมการไป)

พอพรีเซ็นต์เสร็จแต่เปิดโอกาสให้ถามคำถามครับ แต่ทุกอย่างเป็นภาษาอังกฤษหมดนะครับ ผมก็ยิงคำถามที่สงสัยไปบ้าง (ถือโอกาสทดสอบทฤษฏีที่ว่า ถ้าเขาให้ถาม ต้องถามไป ก็เลยถามทุกครั้งที่มีจังหวะและสงสัย ฮ่าๆ)

จากนั้นก็ให้พักสักเล็กน้อยก่อนที่จะเริ่มให้แต่ละคนออกมาแนะนำตัว + ข้อดีข้อเสีย + เหตุผลที่อยากทำงานที่นี่ ใช้เวลา 3 นาทีตามที่อีเมล์แจ้งมาครับ

ต้องขอย้ำนะครับว่า 3 นาทีจริงๆ

เพราะถ้าเกินพี่เขาจะให้หยุดทันทีครับ บางคนเตรียมตัวมาดีก็รอดไป คนไหนเตรียมตัวมาน้อยก็รู้ได้ทันทีเลยครับ ผมเห็นบางคนแอบดูที่จดมานะครับ ซึ่งพี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่ผมคิดว่าน่าจะมีผลต่อคะแนนอยู่เหมือนกัน

ส่วนผมก็ท่องมานานครับ เลยจำได้แม่น และ ก็ทัน 3 นาที แต่อาจตัดบางบทไปเพราะมีบางจังหวะที่แอบลืม (จองตาคณะกรรมการทีไร ลืมบททุกที ฮ่าๆ)

เวลาผมออกไปพูดผมจะเน้นเสียงดังๆ หนักแน่นไว้ก่อนครับ เพราะก่อนหน้านี้ถ้าเสียงใครเบา กรรมการได้ยินไม่ชัด กรรมการก็เตือนทันทีเลยครับ

เกือบลืมบอกไปครับ เวลาออกไปพรีเซนต์จะเรียงตามตัวอักษรภาษาอังกฤษนะครับ ใครอักษรตัวแรกๆ ก็ไม่ต้องตื่นเต้นครับ เตรียมตัวดีๆ ไม่มีพลาด

พอครบทุกคนก็มีช่วงเวลาพักครับ จากนั้นก็ประกาศรายชื่อกลุ่ม กลุ่มละประมาณ 5 – 6 คน รอบนี้มีทั้งหมด 26 คนครับ ช 16 ญ 10 คนโดยประมาณ เกือบทั้งหมดเป็นเด็กจบใหม่ ทั้งป.ตรี ป.โท

ช่วงที่สองเป็นกิจกรรมกลุ่ม

ให้ทำสะพานครับ

ให้สูงจากพื้นอย่างน้อย 50 cm และสามารถให้ลูกกอล์ฟเคลื่อนที่ได้ไม่น้อยกว่า 50 cm ครับ โดยมีกระดาษ เทปกาว กรรไกร มาให้ครับ

ถ้ากลุ่มไหนสะพานสูง ใช้กระดาษน้อยก็ยิ่งได้คะแนนเพิ่มครับ พี่ๆ เขาก็ให้เวลาแต่ละกลุ่มออกแบบสะพานก่อนครับ

กลุ่มผมทำสะพานเป็นลักษณะอุโมงค์ปลายข้างหนึ่งตัน แล้วทำขาตั้งช่วยเพิ่มความสูงครับ

แต่กลุ่มผมจะมีลักษณะพิเศษอย่างหนึ่งครับ คือทำอุโมงค์ให้มีความชัน เพื่อให้ลูกกอล์ฟกลิ้งได้ (อันนั้นผมเข้าใจผิดเองครับ ว่าต้องปล่อยลูกกอล์ฟอย่างเดียว ผลักลูกกอล์ฟไม่ได้

แต่กลุ่มอื่นจะใช้มือพลักลูกกอล์ฟครับ ซึ่งจุดนี้เป็นจุดที่ทำให้กลุ่มผมทำไม่สำเร็จตอนทดลองจริง เพราะลูกกอล์ฟมันไหลเร็วเกินไป ผมก็ตอบคำถามคณะกรรมการตอนช่วงถาบตอบไปว่าควรลดความชันลงครับ)

พอทำไปสักพัก อยู่พี่เขาตะโกนว่าให้ทุกคนเงียบเสียง ตอนนั้นงงมากเลยครับ เพราะเท่าที่อ่านมาไม่เห็นมีใครบอกว่าให้ทุกคนเงียบเสียงเลย แอบนึกในใจว่าพี่เขาโกรธอะไรหรือเปล่า หรือ ว่าเพราะเราทำผิดกติกา

แต่จริงๆ แล้วผมคิดว่าพี่เขาคงอยากทดสอบเราว่า หากต้องทำงานกับคนอื่นที่คุยกันคนละภาษา จะสามารถทำงานร่วมกันได้ไหมมากกว่า

พอทำเสร็จก็ทดสอบจริงครับ ถ้าจำไม่ผิดมีกลุ่มที่สามารถใช้งานได้ 2 กลุ่มคน

ช่วงที่สามออกมาพรีเซนต์แต่ละกลุ่มครับ กลุ่มผมเป็นลำดับที่ 2 ครับ เลยคุยกันก่อนว่าให้แต่ละคนพรีเซนต์งานกันอย่างไรบ้าง

ซึ่งหลักๆ ก็คือบอกไปครับว่าใครออกแบบส่วนไหน ใครทำอะไรมั้ง ผมก็ออกไปพูดครับว่าผมเป็นคนออกแบบขาตั้ง ซึ่งวัดความสูงโดยใช้ A4 เพราะผมรู้ว่าขนาดกว้าง*ยาวของ A4 เป็นเท่าไร และเสนอไอเดียทำให้อุโมงค์มันมีความชันครับ

ส่วนหน้าที่ก็เป็นคนจับเวลา ติดเทปกาว ทำนองนี้ไป (อันนี้ผมแนะนำว่า ให้แต่ละกลุ่มมีหน้าที่จับเวลานะครับ เพราะพี่เขาจะไม่บอกเวลาว่าผ่านไปเท่าไร จะบอกช่วง 2 – 3 นาทีสุดท้ายแทน)

พอพรีเซนต์เสร็จก็เริ่มโดนกรรมการยิงคำถามมาครับ (ผมว่าช่วงนี้ต้องตั้งใจฟังคำถามดีๆ ครับ เพราะว่าคณะกรรมการบางท่านเป็นผู้จัดการแผนกต่างๆ ที่เป็นชาวต่างชาติครับ บางท่านก็พอฟังออก บางท่านก็ฟังยากอยู่)

ผมขอแชร์บางคำถามนะครับ

• เชื่อไหมว่าที่ออกแบบมาจะทำได้
• จะปรับปรุงยังไงให้ดีขึ้น
• ทำไมอุโมงค์ใหญ่จัง
• รู้ไหมว่ามันทำให้โครงสร้างไม่แข็งแรง
• ไม่รู้หรือว่าลุกกอล์ฟมันขนาดเท่าไร (อันนี้ผมตอบไม่รู้ครับ เพราะตอนลองทำที่บ้าน ผมใช้ไข่วางครับ แต่ไม่แน่ใจว่าคำถามนี้กรรมการอาจจะหมายถึงว่า ไม่เคยสังเกตขนาดลูกกอล์ฟหรือไง พวกตาม TV ข่าวกีฬา)

คำถามเด็ดก็มาปิดท้ายครับว่า จะเลือกใครเป็นหัวหน้า และ ถ้าเลือกทำงานกับคนในกลุ่ม 2 คน จะเลือกใคร (ผมอยากแนะนำว่า ช่วงถาม-ตอบไม่ได้กดดันอะไรเลยนะครับ ก็พูดคุยกันธรรมดา เหมือนเวลาทำงานหรืออ.ถามตอนอยู่มหาลัยครับ เพราะฉะนั้นไม่ต้องไปกลัวครับ) ใช้เวลาโดยเฉลี่ยของแต่ละกลุ่มประมาณ 30 นาทีครับ

ช่วงสุดท้ายประกาศผลครับมีผ่านทั้งหมด 11 คนครับ ซึ่งผมไม่ผ่านเข้ารอบต่อไปครับ กลุ่มผมประกอบด้วย ป.โทปิโตร จุฬา (ผ่าน) ป.ตรี วิศวะเคมี ธรรมศาสตร์ (ผ่าน) ป.ตรี วิศวะเคมี เกษตร (ไม่ผ่าน) ป.ตรี ทำงานแล้วเป็น Process Eng. (ไม่ผ่าน)

ผมรู้สึกเสียใจ และ ท้อมากครับ เมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ผ่านรอบต่อไป แต่ผมว่าผมทำดีที่สุดแล้ววันนั้น ทั้งการแนะนำตัวที่ออกมาได้อย่างที่ตั้งใจ ทั้งการทำกิจกรรมกลุ่มที่ผมรู้สึกดีใจครับที่ได้อยู่กลุ่มนี้ ทุกคนตั้งใจทำงานกันมาก มีการออกความคิดเห็นทั้งเหตุด้วยและคัดด้าน เสนอไอเดียใหม่ๆ และที่ทำให้ผมรู้สึกดีใจมาก คือเพื่อนๆ จาก 4 คน มี 3 คนที่เลือกผมทำงานด้วย และ 1 คนเลือกผมเป็นหัวหน้ากลุ่ม

ประสบการณ์ครั้งผมสอนให้ผมรู้จุดอ่อนของตัวเองอย่างหนึ่งครับว่า

ภาษาอังกฤษของผมยังไม่แข็ง เพราะเวลาผมพูดอะไรออกไป แม้จะพอฟังความเข้าใจ แต่แกรมม่ายังผิดอยู่ เช่น You is … แบบว่างงตัวเองมากครับว่าพูดออกมาได้ยังไง

แม้จะพลาดครั้งนี้แต่ผมก็ไม่ยอมแพ้ครับ ผมจะทำตามความฝันของผม และผมจะไม่มีวันถอย เหมือนกับคำพูดของกรรมการคำสุดท้ายก่อนออกจากออกห้องไปว่า This is not the end of the day

เนื้อหาที่เล่ามาอาจจะไม่ครบถ้วนทั้งหมด แต่ถ้าจุดไหนเป็นประโยชน์ พี่นกหยิบขึ้นบล๊อกได้เลยนะครับ และก็ขอบคุณพี่นกมากนะครับที่ช่วยดูบทแนะนำตัวให้ผม

---

Group activity SLB ต้น เม.ย. 2014

สวัสดีค่ะพี่นก หนู faroflop ที่ได้เข้าไปทักทายใน blog พี่นกนะคะ

ก่อนอื่นเลยต้องขอขอบคุณบล็อกพี่นกมากๆเลยค่ะ หนูมาอ่านข้อมูลจากที่นี่ไปเยอะเลยทีเดียว แต่พอเข้ามาดูใน profile พี่นกแล้ว อ้าว พี่นกเป็นรุ่นพี่เราหรอเนี่ย สายตรงเลย ลาดกระบัง ไฟฟ้ากำลัง หนูรุ่น 49 ค่ะ เพิ่งจบมาสดๆร้อนๆ เลยจัดการเริ่มเขียน e-mail มาปรึกษาและแชร์ประสบการณ์เพิ่มเติมค่ะ

คือยังไงดี ต้องบอกก่อนเลยว่ามีความรู้เกี่ยวกับบริษัทนี้น้อยมากค่ะ แต่จะด้วยอะไรก็ตามก็ส่ง resume online ไป ประมาณ 5 วันหลังจากนั้นก็ได้ miss called จากเบอร์บ้าน แล้วดันโทร.กลับ เป็นจาก HR (สุดสวย) ของ Schlumberger ค่ะ

ก็คุยได้ใจความว่าพรุ่งนี้จะมีการทำ Group activity นะคะ สะดวกมามั้ย (คิดในใจ…พรุ่งนี้!!)

พี่เค้าบอกจะส่งรายละเอียดมาให้ รีบตอบนะ ก็โอเคค่ะตกลง แต่รอชั่วโมงก็แล้วสามชั่วโมงก็แล้วยังไม่มี ก็ร้อนใจนิดหน่อยนี่พี่เค้าลืมรึเปล่า? ฉันไปพรุ่งนี้จะแป้กมั้ย? แต่โชคดีมากๆที่มีเพื่อนในภาคก็ได้ไปเหมือนกัน 3 คน (แต่เพื่อนได้รับ call ไปตั้งแต่ 2 อาทิตย์ที่แล้ว = =)

ก็เลยได้ข้อมูลมาว่าที่ไหนกี่โมง ต้องเตรียมอะไรบ้างซึ่งก็คือการแนะนำตัวจุดแข็งจุดอ่อนอย่างละ 3 ข้อ ก็เตรียมกันคืนนั้นเลย

ค้นพบบล็อกพี่นกก็คืนนั้น อ่านกันตาแฉะ 555555

Group Dynamic Activity

ไปถึงก็ไปถามพี่เค้าก่อนเลย มีชื่อใช่มั้ยค่ะ? 5555 ปรากฏว่ามี โอเค ไม่มาฟรีแล้วเรา บวกกับเจอเพื่อนสนิทตอนมัธยมที่อยู่มหาลัยแถวสามย่าน ไม่ได้คุยกันก่อนเลยเพราะทุกอย่างมันฉุกละหุกมาก

ก็มี present เกี่ยวกับบริษัทก่อนในตอนแรก รู้สึกประทับใจกับระบบการสร้างคนของที่นี่มากเลยค่ะ

เค้าใส่ใจมากๆเพราะ

งานที่ทำมีความเสี่ยงสูงและต้องทำงานภายใต้สภาวะที่กดดัน ความผิดพลาดแทบจะต้องไม่มีเลย

ฉะนั้นไม่แปลกใจที่การคัดเลือกจะโหดหินขนาดนี้

พอมาถึงรอบแนะนำตัวทุกคนมีเวลาแนะนำตัว 3 นาทีที่จะนำเสนอตัวเองให้ออกมาดีที่สุด มีชื่อติดที่หน้าอกทุกคน (เพิ่งเข้าใจความรู้สึกของคนประกวด The Star ก็วันนี้ 555)

หลังจากฟังเพื่อนๆแนะนำตัว บอกเลยค่ะว่าแต่ละคน High Profile ในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านการเรียนหรือกิจกรรม ภาษาอังกฤษอยู่ในเกณฑ์ดีทุกคน ฟังไปๆเรานี่ชักจะเฟล

จากที่ไม่ค่อยมั่นใจอยู่แล้วยิ่งไม่มั่นใจไปใหญ่

พอถึงตอนตัวเองยอมรับว่าทำออกมาได้ไม่ดีเท่าที่ควร ไม่ค่อยได้มีโอกาสพูดต่อหน้าคนประมาณ 30 คนแบบนี้มาก่อน

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาของการทำกรุ๊ปค่ะ

โจทย์คือตามที่เพื่อนคนนั้นได้บอกไป แต่ที่เพิ่มเติมคือ สำหรับกลุ่มนี้เป็นไฟฟ้ากำลังทั้งหมด 5 คนจากลาดกระบังและอีกหนึ่งคนจากเกษตรค่ะ

ตอนประกาศว่าได้อยู่ด้วยกันนี่แทบกลั้นหัวเราะไม่อยู่เลยทีเดียวเพราะปกติพวกเราเป็นคนเฮฮา อยู่ด้วยกันทีไรนี่จะไร้สาระมากถึงมากที่สุด จะรอด?

กลัวงานจะออกมาไม่ดี ยิ่งกดดันด้วยเวลาด้วยแล้ว เลยบอกเพื่อนใหม่อีกคนว่านายซวยแล้วที่ได้มาอยู่กับพวกเรา ขอโทษล่วงหน้าเลย 555555

แต่ข้อดีคือ สื่อสารง่าย มีข้อคิดเห็นอะไรคือเสนอกันมาตรงๆไม่มีกั๊กเลย แบ่งหน้าที่กันทำ เพื่อนใหม่ก็น่ารักมากเลยค่ะ ช่วยเหลือกันทุกอย่างจนตอนสุดท้าย

เนื่องด้วยโจทย์คือสร้างสะพานจากกระดาษ 30 แผ่น มีอุปกรณ์ให้คือกรรไกรกับสก็อตเทป ยาว 50 cm สูง 50 cm โดยจะต้องวางลูกกอล์ฟได้ โดยมีเวลาให้ออกแบบก่อน

พวกเราก็ปรึกษากันว่าควรให้ความสำคัญกับฐานมากที่สุด เพราะต้องรับน้ำหนักเยอะ เลยจัดไปชนิดที่เรียกว่าแข็งแรงแน่ๆบวกกับตัวสะพานที่เสริมแบบ multi-layer

ไม่เน้นสวย เน้นเสร็จและทนทานค่ะ ระหว่างที่ทำกรรมการก็จะเดินให้คะแนนรอบห้องเลยค่ะ เค้าก็จะคอยให้คะแนนเราตลอดเวลาที่ทำ พอไปถึงตอนทดสอบปรากฏว่าผลงานออกมาดีที่สุดจาก 5 กลุ่ม

เค้าเลยให้โบนัสว่าจะวางลูกกอล์ฟเพิ่มได้อีกกี่ลูก ปรึกษากันได้สามวิ ก็ตอบไปว่า 4 แต่ว่าโลภไปหน่อย

สะพานล่มไปตอนลูกที่ 3

ก็ไม่เป็นไรค่ะ หลังจากนั้นก็พักเที่ยงให้ไปเตรียมตัวมานำเสนองาน

เราก็ไปคุยกันว่าใครจะนำเสนอในส่วนไหน ปัญหาขณะทำและแผนการฉุกเฉินไว้รองรับปัญหา (เก็บกระดาษไว้ก่อน 2 แผ่นก่อนทำเพื่อใช้ในตอนฉุกเฉินค่ะ)

พอถึงตอนนำเสนอกรรมการประมาณ 4 คนก็จะถามค่ะ

• ว่ามีปัญหาอะไรบ้าง
• ใครออกแบบฐาน
• ทำไมต้องมีสามขา
• วัดความสูงยังไงเพื่อนก็บอกไปว่าเทียบจากความยาวกระดาษ A4 ที่ให้มา
• คิดมาก่อนรึเปล่าว่าจะชนะ อันนี้ตอบไปว่าไม่คิดมาก่อนเลยว่าด้วยวัสดุแล้วมันจะเป็นไปได้หรอ
• เพราะมี 6 คนถึงชนะกลุ่มอื่นรึเปล่า เลยตอบไปว่านี่ไม่ได้สังเกตเลยว่าจำนวนคนมากกว่า แต่ก็ดีที่มีไอเดียเพิ่มขึ้น มีคนคอยตรวจสอบและเช็คตลอดเวลาว่าเหลือกระดาษกี่แผ่น เหลือเวลาอีกกี่นาที
• ถัดมาคือคำถามบีบหัวใจว่าถ้าเลือกได้ 4 คนจะเลือกใครในกลุ่ม ค่อนข้างตกใจเล็กน้อยที่เพื่อนทุกคนในกลุ่มเลือกเราเป็นหนึ่งในนั้น

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาตัดสินว่าจะได้เข้ารอบต่อไปหรือไม่ ประกาศกันสดๆ ใครได้ยกมือขึ้น ปรากฏว่ามีผู้เข้ารอบ 11 คนค่ะ เป็นคนจากกลุ่มเดียวกัน 3 คน 2 คนจากลาดกระบัง มีเราด้วย เย่!! และอีก 1 คนจากเกษตร แล้วก็คุณเพื่อนจากจุฬา ก็ได้ผ่านเช่นกัน

จากนั้นก็มีการคุยกันเพิ่มเติมว่าเดี๋ยวจะติดต่อเพื่อนัดสัมภาษณ์อีกที วันนั้นเป็นอะไรที่จะไม่ลืมเลยค่ะ ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก แต่จำได้แทบทุกขั้นตอน

หลังจากวันนั้นก็หาข้อมูลเกี่ยวกับบริษัทและจากบล็อกพี่นกถึงการทำงานบนแท่นอย่างจริงจัง ว่ามันมีตำแหน่งอะไรบ้างนะ เค้าทำงานกันยังไง รวมถึงบล็อกคำถามยอดฮิตต่างๆก็เตรียมค่ะ

คืนก่อนสัมภาษณ์เกิดอาการไม่มั่นใจอีกแล้ว…

ได้สัมภาษณ์ตอน 11.30 ครึ่งค่ะกับ Recruiter ที่เจอวันนั้น เริ่มจากการแนะนำตัว ก็พูดแบบที่เตรียมมาค่ะ เหมือนจะจบเร็วไป พี่เค้าเลยบอกว่าจบแล้ว? 555

จากนั้นก็เริ่ม process จากเรื่องฝึกงานเลย ก็เล่าไปว่างานต้องเกี่ยวกับด้าน practical ซะส่วนมาก เป็นงาน maintenance ทำงานตากแดด หรือบางวันก็ต้องทำกลางคืนด้วยและต้องทำงานแข่งกับเวลาอีกทั้งทำงานร่วมกับช่างเทคนิค ก็จะถามว่าเค้าเชื่อฟังหรือเปล่า เคยทำงานมากที่สุดกี่ชั่วโมง

หลังจากนั้นก็จะเริ่มเกี่ยวกับประวัติว่าเคยไปทำงานออกค่ายหรือเปล่า? อยู่ชมรมไหนบ้างมั้ย เคยทำงานร่วมกับคนอื่นหรือเปล่า (ไม่เคยค่ะ555) อ้าวงั้นเวลา 4 ปีในมหาลัยทำอะไรบ้าง? ก็บอกไปว่าอ่อ เรียนภาษาค่ะ ตอนปี 1-2 เรียนภาษาจีนแต่ไม่มีเวลาเรียนต่อเพราะปี 3 เรียนหนัก พอมาปี 4 ก็เรียนภาษาเยอรมัน เลิกเรียนก็ไปเล่นกีฬา

ต้องการดูว่าเรามีการสื่อสารกับคนอื่นบ้างหรือเปล่า มีภาวะความเป็นผู้นำมากน้อยแค่ไหน

มาที่เรื่องส่วนตัวอีกเช่นมีพี่น้อง? เคยไปจากบ้านไกลๆ? ต้องจากบ้านนานๆโอเครึเปล่า พ่อแม่ว่าไงบ้าง รู้ว่างานมันหนักแต่ทำไมถึงยังอยากจะทำอีก ถ้าตอนนี้ไม่มีภาระอะไร ให้ไปสงขลาหรือพิษณุโลกก็ว่างใช่มั้ย ถ้าต้องไปทำงานอิรักไม่มีปัญหานะ 5555 ก็บอกไปตามตรงทุกอย่างเลยค่ะ

ขับรถเป็นมั้ย ว่ายน้ำเป็นหรือเปล่า แล้วก็ถามถึงแผนกงานที่อยากทำค่ะ ก็จบไฟฟ้านี่เนอะเลยตอบไปว่า Wireline

ไม่มีการกดดันนะคะ คุยกันสบายๆมันเป็นคำถามที่

เค้าต้องมั่นใจจริงๆว่าถ้าเค้าเลือกเราแล้ว เราจะไม่มีปัญหาทีหลัง

รวมๆแล้วใช้เวลาไปประมาณ 45 นาทีค่ะ รู้สึกว่าบางคำถามเราควรจะตอบได้ดีกว่านั้นแต่ก็ทำดีที่สุดแล้ว ณ จุดนั้น

คนรอบข้างให้กำลังใจดีมากค่ะ แต่ก็นะระหว่างที่ผลยังไม่ออกนี่มันช่างเป็นช่วงเวลาที่ทรมาน….

แต่แล้วก็ได้รับโทรศัพท์ว่าได้ผ่านไปสัมภาษณ์รอบต่อไปกับ Operation Manager ในแผนกของ Drilling Tools & Remedial ค่ะ

พี่เค้าก็ย้ำอีกรอบว่าไปคิดทบทวนมาดีดีนะว่าอยากทำในตำแหน่งของ Field Engineer จริงๆใช่มั้ย ให้เราไปหาข้อมูลเกี่ยวกับตำแหน่งนี้มา เพราะ Manager ยังเคลียร์เรื่องเวลาไม่ลงตัว คิดว่า 2 – 3 อาทิตย์นี้น่าจะไปคุย

วางโทรศัพท์ก็เช็คกับเพื่อนๆคนอื่นค่ะ ว่าเป็นยังไงบ้างเท่าที่รู้นะคะจาก 11 คนได้ไปสัมภาษณ์รอบต่อไป 3 คนในแผนก Wireline, Well intervention แล้วก็ Drilling ของเรา

ที่เหลือคือผ่านสัมภาษณ์แต่ยังไม่มีตำแหน่งให้ (พี่นกค่ะ ถ้าหากข้อมูลส่วนนี้ไม่เหมาะสมจะโพสลงบล็อกก็ตัดออกเลยนะคะ หนูกลัวว่ามันจะเป็นการนำข้อมูลภายในบริษัทมาเผยแพร่)

• Facebook
• Twitter
• Line