ปรัชญาริมขอบแก้วไวน์
จริงๆแล้วผมโปรดเบียร์ในขณะดื่มเป็นที่สุด แต่หลังดื่มแล้วนี่ซิที่ผมทนมันได้น้อยลงทุกทีตามอายุ เพราะ ฉี่บ่อย แฮงค์หนัก และ อ้วนลงพุง เมื่อเทียบกับดื่มไวน์ หรือ วิสกี้ ที่ปริมาณแอลกอฮอล์เท่าๆกัน
ผมก็เลยเลี่ยงๆไปดื่มไวน์แทน สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้จากไวน์ คือ มันเป็นสุนทรีย์ที่ขึ้นกับมุมมองของผู้ดื่มจริงๆ ซึ่งไม่ได้สัมพันธ์กับราคาเท่าไรนัก
ไวน์ดีแคนเตอร์ - wine decanter
เจ้านี่มัน คือ ภาชนะรูปร่างแปลกๆ ที่เมื่อเทไวน์ลงไปแล้ว ทำให้พื้นที่หน้าตัดสัมผัสของไวน์เยอะ ภาษากูรูไวน์ เรียกว่า ให้มันหายใจ ...
ไวน์มีชีวิตหรือไง ถึงต้องหายใจ ...
การทำไวน์แดง คือ การหมักน้ำตาลจากองุ่นแดงด้วยยีส ผลที่ได้ก็คือแอลกอฮอล์กับสารที่ให้ความฝาดที่เราตั้งชื่อมันว่า "แทนนิน"
โดยธรรมชาติ เนี้ย เมื่อหมักไวน์แดงไปนานๆแทนนินกันทำปฏิกริยากับออกซิเจนอากาศในถังหมัก (และในน้ำ) ทำให้ความฝาดลดลง กลิ่นรสอื่นๆจากถังหมัก จาก พันธุ์องุ่น ก็จะเด่นชัดขึ้น
แต่นั่นต้องรอหลายปี และ ทำให้ไวน์นั่นราคาแพง ... คอไวน์ใจร้อนกระเป๋าแฟบอย่างผมรอไม่ได้ และ ที่สำคัญไม่มีตังค์จ่ายเบอร์นั้น
วิธีที่ลดความฝาดของแทนนิน และ ผ่องเผย กลิ่นรสอื่นๆจากถังหมัก จาก พันธุ์องุ่น ให้ชัดเจนขึ้น ของไวน์อายุน้อยๆ 2 - 3 ปี คือ เปิดขวดไวน์ทิ้งไว้สัก 45 นาที - 60 นาที ให้แทนนินทำปฏิกริยากับออกซิเจน
หา !!! 45 นาที ... ผมลงแดงก่อน ... รอนานไป ผมไม่สุนทรีย์รอคอยได้ขนาดนั้น ถ้า 15 -20 นาที ก็พอไหว ... wine decanter คือ คำตอบ เราเพิ่มพื้นที่ผิวมันซ่ะ เวลาที่ใช้ก็น้อยลง ได้ใจคอไวน์จนๆและใจร้อนอย่างผมให้ได้ลิ้มรสชาติที่ใกล้เคียงกับไวน์อายุมากราคาแพง
ผมมีเพื่อนวิศวะกลุ่มนึ่ง เรานัดจิบไวน์กันชิวๆกันทุกบ่ายวันพฤหัสที่ออฟฟิต บ. ส่วนตัวของเพื่อนคนหนึ่ง ข้าวหม้อแกงหม้อ เอ้ย ไวน์ขวดกับแกล้มถุง ใครสะดวกอะไรก็หิ้วๆกันไป
จุดประสงค์ คือ "เม้าส์มอย" ไม่ใช่ "เมามาย" โดยมี "ไวน์" เป็นเครื่องชูรส ...
วิจารณ์ไวน์ก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะ "อวดรู้" กัน ผมไม่มีความรู้เรื่องไวน์ให้อวดให้ไปเกทับใคร ก็มักจะเป็นผู้ฟังเพื่อนๆ พร้อมคิดในใจว่า "จริงหรือว่ะ มึงรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ" แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรพวกมัน ฟังเอาเพลินๆไป
วันหนึ่งผมอยากแกล้งพวกมัน ผมเอาไวน์เกรด 7-11 ที่ผมกินประจำนี่แหละ เอาไปใส่ decanter ในห้องห้องครัวแล้วทิ้งขวดไป
"ไอ้นก มึงเอาไวน์อะไรมาว่ะ ทรงดีนี่หว่า ไหนขวด" ...
"ไอ้สัตว์ มึกแดกๆไปเถอะ กูจำไม่ได้ กูทิ้งขวดไปแล้ว"
... ผมก็เหมือนเดิม ... นั่งฟังพวกกูรูวิจารณ์ไวน์กันไปแบบขำๆในใจ เพราะที่วิจารณ์กันมันไม่ใช่ขวดที่ผมทิ้งถังขยะไปเลย
สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้จากไวน์ คือ มันเป็นสุนทรีย์ที่ขึ้นกับมุมมองของผู้ดื่ม ซึ่งไม่ได้สัมพันธ์กับราคาเท่าไรนัก
Beauty is in the eye of beholder จริงๆ ...
ยิ่งไปกว่านั้น ธรรมล้ำลึกยิ่งกว่า คือ ดื่มอะไร ไม่สำคัญเท่าดื่มกับใคร
ว่าแล้วต้องปิดบทความตอนนี้ว่าา ...
“ข้าพเจ้ามิได้นิยมชมชอบในรสชาติของสุรา หากแต่ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศของการร่ำสุรา ดื่มสุรากับสหายรู้ใจ แม้พันจอกก็มิเมามาย” – โกวเล้ง
(log in แล้ว comment กันได้เลยครับ ถ้ายังไม่ลงทะเบียนก็ลงทะเบียนกันน้าาา แป๊บเดียว ใช้แค่ชื่อเล่น กับ password จะได้เม้าส์มอยกันได้)
log in
registration
ปรัชญาริมขอบแก้วไวน์
จริงๆแล้วผมโปรดเบียร์ในขณะดื่มเป็นที่สุด แต่หลังดื่มแล้วนี่ซิที่ผมทนมันได้น้อยลงทุกทีตามอายุ เพราะ ฉี่บ่อย แฮงค์หนัก และ อ้วนลงพุง เมื่อเทียบกับดื่มไวน์ หรือ วิสกี้ ที่ปริมาณแอลกอฮอล์เท่าๆกัน
ผมก็เลยเลี่ยงๆไปดื่มไวน์แทน สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้จากไวน์ คือ มันเป็นสุนทรีย์ที่ขึ้นกับมุมมองของผู้ดื่มจริงๆ ซึ่งไม่ได้สัมพันธ์กับราคาเท่าไรนัก
ไวน์ดีแคนเตอร์ - wine decanter
เจ้านี่มัน คือ ภาชนะรูปร่างแปลกๆ ที่เมื่อเทไวน์ลงไปแล้ว ทำให้พื้นที่หน้าตัดสัมผัสของไวน์เยอะ ภาษากูรูไวน์ เรียกว่า ให้มันหายใจ ...
ไวน์มีชีวิตหรือไง ถึงต้องหายใจ ...
การทำไวน์แดง คือ การหมักน้ำตาลจากองุ่นแดงด้วยยีส ผลที่ได้ก็คือแอลกอฮอล์กับสารที่ให้ความฝาดที่เราตั้งชื่อมันว่า "แทนนิน"
โดยธรรมชาติ เนี้ย เมื่อหมักไวน์แดงไปนานๆแทนนินกันทำปฏิกริยากับออกซิเจนอากาศในถังหมัก (และในน้ำ) ทำให้ความฝาดลดลง กลิ่นรสอื่นๆจากถังหมัก จาก พันธุ์องุ่น ก็จะเด่นชัดขึ้น
แต่นั่นต้องรอหลายปี และ ทำให้ไวน์นั่นราคาแพง ... คอไวน์ใจร้อนกระเป๋าแฟบอย่างผมรอไม่ได้ และ ที่สำคัญไม่มีตังค์จ่ายเบอร์นั้น
วิธีที่ลดความฝาดของแทนนิน และ ผ่องเผย กลิ่นรสอื่นๆจากถังหมัก จาก พันธุ์องุ่น ให้ชัดเจนขึ้น ของไวน์อายุน้อยๆ 2 - 3 ปี คือ เปิดขวดไวน์ทิ้งไว้สัก 45 นาที - 60 นาที ให้แทนนินทำปฏิกริยากับออกซิเจน
หา !!! 45 นาที ... ผมลงแดงก่อน ... รอนานไป ผมไม่สุนทรีย์รอคอยได้ขนาดนั้น ถ้า 15 -20 นาที ก็พอไหว ... wine decanter คือ คำตอบ เราเพิ่มพื้นที่ผิวมันซ่ะ เวลาที่ใช้ก็น้อยลง ได้ใจคอไวน์จนๆและใจร้อนอย่างผมให้ได้ลิ้มรสชาติที่ใกล้เคียงกับไวน์อายุมากราคาแพง
ผมมีเพื่อนวิศวะกลุ่มนึ่ง เรานัดจิบไวน์กันชิวๆกันทุกบ่ายวันพฤหัสที่ออฟฟิต บ. ส่วนตัวของเพื่อนคนหนึ่ง ข้าวหม้อแกงหม้อ เอ้ย ไวน์ขวดกับแกล้มถุง ใครสะดวกอะไรก็หิ้วๆกันไป
จุดประสงค์ คือ "เม้าส์มอย" ไม่ใช่ "เมามาย" โดยมี "ไวน์" เป็นเครื่องชูรส ...
วิจารณ์ไวน์ก็เป็นส่วนหนึ่งที่จะ "อวดรู้" กัน ผมไม่มีความรู้เรื่องไวน์ให้อวดให้ไปเกทับใคร ก็มักจะเป็นผู้ฟังเพื่อนๆ พร้อมคิดในใจว่า "จริงหรือว่ะ มึงรู้ขนาดนั้นเลยเหรอ" แต่ก็ไม่ได้เถียงอะไรพวกมัน ฟังเอาเพลินๆไป
วันหนึ่งผมอยากแกล้งพวกมัน ผมเอาไวน์เกรด 7-11 ที่ผมกินประจำนี่แหละ เอาไปใส่ decanter ในห้องห้องครัวแล้วทิ้งขวดไป
"ไอ้นก มึงเอาไวน์อะไรมาว่ะ ทรงดีนี่หว่า ไหนขวด" ...
"ไอ้สัตว์ มึกแดกๆไปเถอะ กูจำไม่ได้ กูทิ้งขวดไปแล้ว"
... ผมก็เหมือนเดิม ... นั่งฟังพวกกูรูวิจารณ์ไวน์กันไปแบบขำๆในใจ เพราะที่วิจารณ์กันมันไม่ใช่ขวดที่ผมทิ้งถังขยะไปเลย
สิ่งหนึ่งที่ผมเรียนรู้จากไวน์ คือ มันเป็นสุนทรีย์ที่ขึ้นกับมุมมองของผู้ดื่ม ซึ่งไม่ได้สัมพันธ์กับราคาเท่าไรนัก
Beauty is in the eye of beholder จริงๆ ...
ยิ่งไปกว่านั้น ธรรมล้ำลึกยิ่งกว่า คือ ดื่มอะไร ไม่สำคัญเท่าดื่มกับใคร
ว่าแล้วต้องปิดบทความตอนนี้ว่าา ...
“ข้าพเจ้ามิได้นิยมชมชอบในรสชาติของสุรา หากแต่ข้าพเจ้าชอบบรรยากาศของการร่ำสุรา ดื่มสุรากับสหายรู้ใจ แม้พันจอกก็มิเมามาย” – โกวเล้ง
(log in แล้ว comment กันได้เลยครับ ถ้ายังไม่ลงทะเบียนก็ลงทะเบียนกันน้าาา แป๊บเดียว ใช้แค่ชื่อเล่น กับ password จะได้เม้าส์มอยกันได้)
log in
registration
