5 สิ่ง อ่านลูกค้า หัวหน้า ลูกน้อง เพื่อน ผ่านกีฬากอล์ฟ

• Facebook
• Twitter
• Line

5 สิ่ง อ่านลูกค้า หัวหน้า ลูกน้อง เพื่อน ผ่านกีฬากอล์ฟ – ถ้าเราแบ่งกีฬาในโลกนี้ออกเป็นกลุ่มๆ เราจะแบ่งออกมาได้หลายกลุ่ม ขึ้นกับว่าจะเอาอะไรมาเป็นเกณฑ์ในการแบ่ง เช่น กีฬาทางบก ทางน้ำ กีฬาฤดูร้อน ฤดูหนาว ฯลฯ

ถ้าแบ่งเบบเบสิกๆ คือ กีฬาทีม และ กีฬาที่เล่นคนเดียว โดยมีสองฝ่าย แข่งกัน

ถ้าใช้การแบ่งฝ่ายในการเล่น ก็อาจจะเป็น 3 กลุ่ม เช่น เล่นฝ่ายเดียว เช่น วิ่งมาราธอน (แข่งกับตัวเองโดยจับเวลา) เล่นสองฝ่าย เช่น ฟุตบอล เล่นกันหลายฝ่าย เช่น วิ่งแข่งหลายคนแบบไม่จับเวลา คนชนะคือคนเข้าเส้นชัยคนแรก

ถ้าใช้การมีตาข่ายแบ่งฝ่าย ก็จะแบ่งเป็น 2 กลุ่ม เช่น กีฬาที่มีตาข่ายแบ่งผู้เล่นออกเป็น 2 ฝ่าย ที่ไม่มีการสัมผัสตัวกัน เช่น ปิงปอง วอลเล่ย์บอล เซปัดตระกร้อ กับแบบที่ไม่มีตาข่าย ผู้เล่นสัมผัวตัวกันได้ เช่น ฟุตบอล บาสเก็ตบอล รักบี้ เป็นต้น

ถ้าแบ่งตามการให้คะแนน จะพบว่ามี 2 ประเภท คือ แบบมีการจับเวลากติกาให้คะแนนชัดเจน เช่น ฟุตบอล วิ่งแข่ง กับ แบบให้คะแนนตามสายตากรรมการ เช่น มวย ยิมนาสติก กระโดดน้ำ ฯลฯ

แต่กีฬาเกือบทุกประเภท มักจะแข่งกับผู้อื่นโดยทางตรง คือ ถ้าอีกฝ่ายทำได้ดี ก็มักจะทำให้เราทำได้แย่โดยตรง ในทางคณิตศาสตร์เรียกว่า zero sum game พูดง่ายๆคือ การที่เขาได้คะแนนมาจากการที่เราเสียคะแนน

แต่อีกแบบหนึ่ง เป็นการแข่งกับตัวเอง เอาชนะตัวเอง ถ้าอีกฝ่ายทำได้ดี ก็มักจะทำให้เราทำได้แย่โดยทางอ้อม พูดง่ายคือ เสียขวัญว่างั้น เช่น วิ่งมาราธอน หรือ กอล์ฟ

5 สิ่ง อ่านลูกค้า หัวหน้า ลูกน้อง เพื่อน ผ่านกีฬากอล์ฟ

กอล์ฟเป็นกีฬาที่แปลกกว่ากีฬาอื่น มีลักษณะเฉพาะของมัน ซึ่งลักษณะเฉพาะของกีฬากอล์ฟที่หาไม่ได้ในกีฬาชนิดอื่นนี่แหละ ทำให้เราใช้เป็นเครื่องมือในการอ่านคนได้ดี

กอล์ฟเป็นกีฬาที่แข่งกับตัวเอง ลูกใครลูกมัน ตีให้ลงหลุม คู่แข่งทำได้ดีหรือไม่ดี ไม่มีผลโดยตรงกับคะแนนของเรา มีปัจจัยนอกเหนือการควบคุมของผู้เล่นมากมาย วิธีที่จะเล่นลูกต่อไป ขึ้นกับผลของลูกที่ตีก่อนหน้า แต่ทุกๆลูกที่ตีออกไป ไม่สามารถคาดเดาผลได้ เป็นกีฬาที่มีเวลาคิดไตร่ตรองก่อนลงมือเล่นลูกต่อไป

ผมยังคิดไม่ออกว่ามีกีฬาชนิดไหนที่มีลักษณะแบบนี้ ด้วยลักษณะเฉพาะนี่เองที่ทำให้เราอ่านคนได้จากกีฬานี้

โดยมีสมมุติฐานหลักอยู่ที่คนเรามักจะมีวิธีการทำงาน ดำเนินชีวิต แบบเดียวกับวิธีที่ตัดสินใจ และ พฤติกรรมในเกมส์กีฬา

ถ้าคุณคิดว่าสมมุติฐานนี้ไม่จริงแล้วก็ไม่ต้องอ่านต่อแล้วครับ

ความเสี่ยง (Risk appetite)

กอล์ฟเป็นกีฬาที่มีเวลาในการตัดสินใจ ไม่ใช่ตัดสินใจด้วยความเร็วชั่ววินาทีโดยใช้ความถนัดหรือสัญชาติญาณเป็นหลัก

นิสัยตรงนี้อ่านได้ง่ายมากๆ คนตีกอล์ฟจะรู้ดีว่า แต่ล่ะช๊อตมีความเสี่ยงขนาดไหน และ การที่คนๆหนึ่งเลือกอุปกรณ์ (เหล็กเบอร์ต่างๆ ไดร์เวอร์แฟร์เวย์ ฯลฯ) เลือกแนวที่จะตี เลือกจุดที่จะตก การเลือกเหล่านี้อธิบา่ยระดับการยอมรับความเสี่ยงของคนๆนั้นได้เป็นอย่างดี

การควบคุมอารมณ์

ชัดมากครับ ข้อนี้ ยิ่งแดดดี้จะรู้ดี 555 🙂 เมื่อผลของการตัดสินใจและการตีลูกหนึ่งออกไปไม่ได้อย่างใจ นายคนไหน อารมณ์เป็นอย่างไร

แน่นอนว่าคนก็คือคน ไม่ได้ได้อย่างใจ ตีเสีย มันก็ต้องมีอารมณ์เสีย ผมก็เป็นครับ แต่นักกอล์ฟที่ดีจะต้องคุมอารมณ์ให้อยู่ เรียกสติกลับคืนมาให้ได้เร็วที่สุด เพราะต้องใช้สติในการเลือกเล่นลูกถัดไป ถ้าสติเสีย อารมณ์กระเจิง ลูกต่อไปก็เละแน่ๆ

พูดง่ายๆคือ อารมณ์เสียได้ แต่ต้องกลับมาให้เร็ว อยู่กับปัจจุบันให้ได้โดยเร็วที่สุด

บางคนเรียกสติกลับมาได้เร็ว บางคนก็ช้า

บางคนตีครบ 18 หลุมแล้ว เข้าล็อกเกอร์ อาบน้ำอาบท่า ก็ยังหงุดหงิดอารมณ์เสียกับลูกที่ตีเสียในหลุมแรกๆ (ถ้าตามกลับไปดูที่บ้าน ก็อาจจะเห็นว่าคนนี้ก็อารมณ์เสียกับลูกเมียและอาจจะพาลไปเตะหมาเข้าก็ได้เหมือนกัน)

ผมเห็นมาหมดแล้วครับคนทุกประเภทตั้งแต่คนที่สติหลุดอย่างตัวอย่างข้างต้น หรือ ซีอีโอ (ตอนออกรอบกับผมยังไม่เป็นซีอีโอ) ที่เรียกสติคืนมาได้ดีและเร็ว

ทัศนคติ

สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วดีที่สุด มีคนสองประเภทใหญ่ๆในหัวข้อนี้ที่ผมเจอในสนามกอล์ฟ

คนพวกแรก คือ ตั้งคำถามเสมอว่า ถ้าลูกที่แล้วตีได้ดีกว่านี้ ลูกนี้ไม่น่าต้องเจออุปสรรคขนาดนี้

คนพวกที่สอง คือ คนที่บอกว่า (หรือไม่พูดอะไรเลย) ชั่งมัน ลูกหน้า(กู)ทำไงดีว่ะ จะแก้ไขอย่างไร

แค่นี้คุณก็รู้แล้วว่า ลูกค้า คู่ค้า หัวหน้า เพื่อน ของคุณเป็นคนอย่างไร

สั้น ยาว

ไม่ได้หมายถึง เหล็กสั้นเหล็กยาว แต่หมายถึงการคิดวางแผน ผมเจอคน 2 ประเภทครับ ประเภทแรก คือ คิดเอาลูกนี้ให้รอด คือ คิดแค่ ช๊อตตรงหน้าว่าจะวางลูกตรงไหน ตีไปทางไหน จะหยิบอุปกรณ์อะไรออกมาใช้

ประภทที่สอง คือ คิดไปทุกช๊อต จนถึงธงในทุกซ๊อตที่จะตี แน่นอนว่า ผลที่ได้ก็ไม่ค่อยได้อย่างใจอย่างที่คิด แต่คนประเภทนี้ก็จะไปตีลูกต่อไปด้วยวิธีคิดเหมือนเดิม คือ ถ้าตีลูกนี้ได้อย่างที่คิด แล้วจะไปจนถึงธงไปต่ออย่างไร หมดเวลาไปกับการคิดและวางแผนเยอะ (บางทีเยอะเกิ้น)

คนประเภทนี้มักจะเป็นคนมีมีลักษณะที่จอมวางแผน ทั้งชีวิตส่วนตัวและการงาน มีแบบแผนการใช้ชีวิตที่ชัดเจน และ มองไปในอนาคตตลอดเวลา ไม่ฝังติดกับอดีต

ผมนะเหรอ ยอมรับอย่างหน้าชื่นตาบานว่าเป็นประเภทแรก เพราะผมขี้เกียจคิดไปไกล (ข้ามช๊อต) เพราะวงผมมันไม่นิ่ง ไม่ค่อยได้อย่างใจ 555 ตีไปเสียไป คิดไกลไปก็เท่านั้น เพราะต้องไปคิดใหม่ข้า่งหน้าอยู่ดี

ถ้าจะแก้ตัวคือ เป็นพวกไม่หวังอนาคต ทำลูกปัจจุบันให้ดีที่สุด มีสติกับลูกนี้ลูกเดียว ลูกหน้าค่อยว่ากัน once at a time ว่างั้น หุหุ

กฏ กติกา มารยาท

กอล์ฟเป็นกีฬาที่แปลกอย่างหนึ่งในแง่นี้ คือ มีกติกา แต่ไม่มีกรรมการเดินตามดูนักกอล์ฟแต่ล่ะคนว่าทำตามกติกาไหม และ สอง มีกติการอง ที่ดูเหมือนไม่เป็นกติกา เรียกว่า เป็นมารยาท ก็แล้วกัน ไม่ผิดถ้าจะทำ(หรือไม่ทำ) แต่ก็ควรทำ(หรือไม่ควรทำ)

ด้วยความที่ไม่มีกรรมการคอยตามดู และ มีมารยาทที่เปิดช่องให้ทำหรือไม่ทำนี่แหละ ทำให้เราเห็นถึงนิสัยในการเคารพกฏกติกาของเพื่อนร่วมก๊วนได้เป็นอย่างดี … ไม่มีผิดไม่มีถูกครับ

บางคนเคร่งครัดจัด แถมเผื่อความเคร่งครัดและความรอบรู้ในกติกาแก่เพื่อร่วมก๊วน(โดยไม่ได้รับการร้องขอ) เหนื่อยใจที่จะออกรอบด้วย ไปจนสุดอีกขั้วที่เล่นแบบไม่แคร์กติกา แถม ตั้งกติกาตัวเองขึ้นมาก็มี

ตลอดอาชีพงานขายที่ผมใช้กีฬากอล์ฟเป็นเครื่องมือหากิน ผมสังเกตุว่าคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตมากที่สุดคือคนที่อยู่กลางๆครับ มีมารยาท มีกติกาขั้นต่ำเป็นของตัวเอง (เรียกว่ามี bottom line เป็นของตัวเอง ว่าจะไม่ผิดกติกาข้อหลักๆ) รู้กาละเทศะ ไม่มีอีโก้ ปรับตัว ยืดหยุ่น เข้ากับระดับการเคารพกติกาของเพื่อนร่วมก๊วน และ ไม่ไปเจ้ากี้เจ้าการคนอื่นมากมายนัก

สรุป

สำหรับผม(คนเดียว) กอล์ฟเป็นเกมส์ เป็น กีฬา ที่ผมใช้เพื่อเข้าสังคม เป็นเครื่องมือประกอบอาชีพ(ในสมัยหนึ่ง) พักผ่อน สูดอากาศดีๆ 5 – 6 ชั่วโมง

สมัยหนึ่งที่ผมต้องออกรอบรับแขก รับรองลูกค้า ผมก็จะคิดว่า ผมไปทำงาน ทำไงก็ได้ ให้ลูกค้าและคนที่ไปด้วย มีความสุขมากที่สุด อำนวยความสะดวกลูกค้าและแขกให้ได้มากที่สุด คะแนนที่ผมได้หลังจบเกมส์ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ปัจจุบันผมไม่ได้ออกรอบเพื่อรับแขกรับรองลูกค้าอีกแล้ว แต่คะแนนที่ผมได้หลังจบเกมส์ก็ ไม่ใช่เรื่องสำคัญอยู่ดี 555

ความคิดหนึ่งที่ผมบอกตัวเองตลอดเวลาว่า ผมมาออกรอบ เพื่อความพักผ่อน มีความสุข ไม่ใช่ เสียเงิน เสียเวลา มาออกรอบแล้วได้ความหงุดหงิดกลับบ้าน

ลูกที่ดีที่สุด คือ ลูกที่อยู่ตรงหน้า (ไม่ใช่ลูกที่ตีไปแล้ว หรือ ลูกหน้า ที่ยังไม่ได้ตี)

ข้อสำคัญที่สุด มีความสุขกับทุกๆลูกที่สวิงออกไปนะครับ (ไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร) 🙂

• Facebook
• Twitter
• Line