เรียนวิศวกรรมอะไรไม่ตกงาน ในวันที่โลกเปลี่ยนไปเร็วเหลือเกิน

• Facebook
• Twitter
• Line

เรียนวิศวกรรมอะไรไม่ตกงาน ในวันที่โลกเปลี่ยนไปเร็วเหลือเกิน – เมื่อเช้าได้ฟังข่าวทีวี ตามข่าว ปีนี้นักศึกษาจบใหม่จะตกงานเกินว่าครึ่งล้านคน ! ฟังแล้วก็ อืม … มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ หรือ มันเป็นแบบนี้มานานแล้วอย่างที่ได้ยินได้ทราบกันว่าระบบการศึกษาบ้านเรามันผิดฝาผิดตัว จึงทำให้ผลผลิตออกมาไม่ตรงกับตลาดที่ต้องการ

แค่ปีนี้สาหัสหน่อยเพราะโดนเข้าไป 2 เด้ง ทั้งภาวะน้ำมันล้นตลาดกับการมาของไวรัสใส่มงกุฏโควิด 19

เรียนวิศวกรรมอะไรไม่ตกงาน

ในวันที่โลกเปลี่ยนไปเร็วเหลือเกิน

การทำมาหากินนั้นมี 2 แบบใหญ่ คือ เป็นผู้ประกอบการ (entrepreneur) หรือ เป็นลูกจ้างมืออาชีพ (Professional)

ถ้าปักหมุดว่าฉันจะเป็นผู้ประกอบการก็จบไป ไม่ต้องคิดว่าจะเรียนอะไร เพราะ เป้าชัดอยู่แล้วว่าต้องเรียนในสาขาที่ต้องการเป็นผู้ประกอบการ (เช่น ธุรกิจครอบครัวที่ต้องรับช่วงต่อ) เสริมด้วยการบริหารธุรกิจเพื่อให้เข้าใจภาพใหญ่ๆของการบริหารฯ

แต่ถ้าจะเป็นลูกจ้างมืออาชีพล่ะ … ข่าวนักศึกษาใหม่ตกงานเช้านี้ทำให้ผมย้อนกลับมาถามตัวเองว่า เรียนอะไร ที่จบมาแล้วไม่ตกงาน

การเป็นมืออาชีพในเกือบทุกสาขาวิชาชีพแยกออกเป็น 2 กลุ่มใหญ่ๆ คือ ทั่วไป กับ เฉพาะทาง เอาตัวอย่างที่ชัดเจนก็เช่น หมอรักษาโรคทั่วไป กับ หมอรักษาโรคเฉพาะทาง อาชีพอื่นๆ บัญชี กฏหมาย สถาปนิก วิศวกร ฯลฯ ก็เช่นกัน

ทั่วไป – เรียนง่าย คนจบมาเยอะ คนทำเป็นทำได้เยอะ ตำแหน่งว่างก็เยอะ ผันไปทำได้หลายๆอย่าง หางานไม่ยาก ลาออกมาก็หางานใหม่ได้ไม่ยาก เปลี่ยนไปทำได้หลายอุตสาหกรรม หลายวงการ ค่าตอบแทนก็งั้นๆ

เฉพาะทาง – ก็ตรงข้ามกับแบบทั่วไปนั่นแหละ

ในสมัยที่อะไรๆก็เชื่องช้า จะเกิดอะไรขึ้นทีก็ช้า ดูเหมือนไม่ทันใจจิ๊กโก๋ แต่ในความช้าของมัน เราก็พอเดาทางได้ ถ้าใครที่ผมมีสีขาวแซมๆแล้วคงพอจำอภิมหาอมตะโครงการอีสเทอร์ซีบอร์ดได้ ก็อุตสาหกรรมปิโตรเคมี โรงไฟฟ้า โรงกลั่นฯ ที่ บ้านฉาง ระยอง และ ท่าเรือน้ำลึกแหลมฉบัง นั่นแหละ กว่าจะเกิดเป็นรูปเป็นร่างได้หมดไปหลายปีมาก

แรงงานในศาสตร์ที่เกี่ยวข้องทั้งวิศวกร และ ช่างเทคนิค ก็จบมารองรับพอดี

วงจรราคาน้ำมัน และ อุตสาหกรรมท่องเที่ยวก็เช่นกัน เคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงแบบ “เดาทางได้” แผนการศึกษาก็วางแผนปัจจัยการผลิต (แรงงาน) ออกมาป้อนได้อย่างไม่พลาดเป้าเท่าใดนัก

แต่วันนี้ในโลกที่พลวัต (dynamic) แบบนี้ อะไรก็เปลี่ยนไปได้อย่างรวดเร็ว จู่ๆก็เกิดโรคระบาด คนไม่เดินทาง อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวลงเหว นักศึกษาที่เรียนมาทางด้านการท่องเที่ยวการโรงแรมจบมาปีนี้พอดีก็แจ๊คพ๊อต โดนกินรวบ จะไปทำงานที่ไหน

เรียนวิศวกรรมปิโตรเลียมมาดิบดี พบจะจบ จู่ๆอูฐกับพญาหมีขาวก็ตีกัน ราคาน้ำมันลงเหว พญาอินทรีก็ง่อยแดก น้ำมันล้นโลก บ.ต่างๆต่อคิวเอาหลังพิง chapter 11 

Diamond Offshore Chapter 11 Files for Bankruptcy ไปอีกราย

คำถาม คือ ถ้าตั้งเป้าจะเป็นลูกจ้างมืออาชีพในสายงานวิศวกรรมเนี้ย จะเรียนวิศวกรรมอะไรดีถึงไม่ตกงาน

เนื่องจากโลกมันเปลี่ยนไปเร็วมาก อุบัติเหตุของโลกทำให้หลายๆอุตสาหกรรมสะดุดแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่ และ แนวโน้มที่จะสะดุดโน้นสะดุดนี่มันก็บ่อยขึ้นถี่ขึ้นทุกปีๆ การจะไปคาดเดาว่าอุตสาหกรรมนี้นั้นโน้น จะรุ่งจะร่วง ก็ยากขึ้นทุกปี โดยเฉพาะเราพูดถึงการคาดเดาที่ต้องตอบโจทย์ระบบการศึกษาปริญญาตรีที่ใช้เวลา 4 ปี ของเรา

ผมจึงคิดว่า การเรียนวิศวกรรมอะไรที่เป็นพื้นฐานทั่วไป จะดีกว่าวิศวกรรมเฉพาะทางที่เกิดมาเพื่อตอบโจทย์อุตสาหกรรมหนึ่งๆ

เช่น วิศวกรรมปิโตรเลียม เกิดมาเพื่อการสำรวจและผลิตปิโตรเลียม วิศวกรรมปิโตรเคมี เกิดมาเพื่ออุตสาหกรรมปิโตรเคมี วิศวกรรมยานยนต์ เกิดมาเพื่อการผลิตรถยนต์ วิศวกรรมการบินอากาศยาน เกิดมาเพื่ออุตสาหกรรมการเดินทางทางอากาศ และ อื่นๆ เป็นต้น

แน่นอนว่าวิศวกรรมเฉพาะทางเหล่านี้ในยามรุ่งเรือง (แปลว่าค่าจ้างดี บ.มาแย่งจองตัว หรือ ให้ทุนกันตั้งปีปีต้นๆในการเรียน) นักศึกษาวิศวกรรมก็แย่งกันเลือกเรียนจนล้นความสามารถของภาควิชาที่รับได้ แน่นอนว่ามีแต่นักศึกษาเก่งขั้นเทพได้เข้ามาเรียน

แต่ปัญหาก็คือ วิศวกรรมเฉพาะทางเหล่านี้อนาคตการจ้างงานมันแขวนไว้กับอนาคตของอุตสาหกรรมนั้นๆ เช่น อุตสาหกรรมการเดินทางทางอากาศก็มีผลกระทบจากโรคระบาด และ สงคราม อุตสาหกรรมพลังงานฟอสซิลก็แขวนไว้กับเศรษฐาสตร์การเมืองของมหาอำนาจ(ที่ตีกันรายวัน) … และ อื่นๆ …

เป็นไปตามกฏธรรมชาติอ่ะครับ การลงทุนที่ผลตอบแทนสูง ความเสี่ยงก็สูงไปตามกัน ก็ต้องยอมรับข้อนี้ ซึ่งผมก็ได้เตือนน้องๆเพื่อนๆในทุกยุคสมัย รายได้ดีไรดี ได้เดินทางตปท. ได้ไปทำงานหลายๆที่ที่ปกติแล้วไม่มีใครไปกัน ท้าทาย บลาๆ แต่เมื่อราคาน้ำมันลง ก็จะหน้าเหี่ยวหน้าแห้งไปเช่นกัน

ถ้าผมมีลูกหลานที่พอมีความสามารถเรียนวิศวกรรมได้ ตอนนี้ผมจะแนะนำให้เรียนวิศวกรรมอะไรที่เป็นพื้นฐานทั่วๆไป เช่น วิศวกรรมไฟฟ้า วิศวกรรมเครื่องกล ฯลฯ

วิศวกรรมพวกนี้ ทำงานได้ทุกอุตสาหกรรม เช่น วิศวกรรมเครื่องกล อาจจะไม่ตรงแป๊ะแบบวิศวกรรมยานยนต์ แต่มันก็พอได้แหละ เอาไปฝึกต่อยอดอีกนิด หรือ วิศวกรรมเคมี อาจจะไม่ตรงเท่ากับ วิศวกรรมปิโตรเคมี แต่โรงงานปิโตรเคมีสามารถเอาไปฝึกต่อได้

วิศวกรรมไฟฟ้า วิศวกรรมเครื่องกล ก็สามารถมาขุดเจาะหลุมปิโตรเลียมได้ … เป็นต้น

แน่นอนว่าก็สู้วิศวกรรมที่จบแบบตรงๆไม่ได้ แต่ก็การันตีได้ว่ามีอุตสาหกรรมรองรับได้มากกว่า เรื่องรายได้ที่มักจะน้อยกว่าที่จบมาสาขาเฉพาะทางนั้นก็ต้องยอมรับครับ แต่อย่างไรก็ตาม เราสามารถปิดจุดอ่อนนี้ได้ด้วยการเรียนให้เก่ง ทำเกรดดีๆ ทำกิจกรรมต่างๆเยอะๆในตอนเรียน พูดภาษาอังกฤษ และ จีนกลางให้ได้ (ไปหัดเอา 4 ปี ตอนเรียนนั่นแหละ)

เพิ่มทักษะเรื่องการใช้งานเครื่องมือการวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ โดยเฉพาะเครื่องมือเกี่ยวกับการพยากรณ์โดยใช้ข้อมูลจำนวนมาก (Prediction) มีโปรแกรมสำเร็จรูปฟรี (แน่นอนมีข้อจำกัดในเรื่องความสามารถ) ให้ลองใช้ลองเล่น หรือ ไปหาเรียนคอร์สสั้นๆเสริมเอา เพราะว่า ไม่ว่าจะเป็นวิศวกรรมใดๆในอนาคต จะต้องมีการขุดเอาข้อมูลในอดีตมาใช้พยากรณ์สิ่งที่จะเกิดในอนาคตแน่นอน

สรุป …

อย่าเชื่อผมนะ คิดเอาเอง ผมแค่เสนอแนวคิดกว้างๆเท่านั้นว่า ในโลกที่เปลี่ยนแปลงเร็ว เราคาดการณ์ได้ยาก ถ้าคิดจะเป็นลูกจ้าง เพื่อประกันว่าจบมามีคนจ้างก็ควรเรียนอะไรที่สามารถทำงานได้กับหลายๆนายจ้าง แล้วเสริมเขี้ยวเล็บเพื่อให้แตกต่างกับคนอื่นด้วย ทักษะทางภาษาที่เป็นที่ต้องการแน่ๆ เช่น จีนกลาง (อังกฤษนั้นเป็นภาคบังคับไปแล้ว) และ ทักษะทาง digital technology เช่น การวิเคราะห์ข้อมูล การเชื่อมต่อโครงข่ายข้อมูล ภาษาคอมพิวเตอร์ที่เกี่ยวข้องกับการวิเคราะห์ข้อมูล ฯลฯ

• Facebook
• Twitter
• Line