วันที่สะพานปิดซ่อม … บางเส้นทางก็อ้อมหน่อย แต่พื้นทางเรียบ

วันที่สะพานปิดซ่อม … ผมจงใจเดินทางไปกลับที่ทำงานด้วยการเดินเท้าเป็นระยะทางประมาณหนึ่งทุกเช้าทุกเย็น นัยว่าเป็นการบังคับให้ออกกำลังกายไปในตัว ในตอนแรกๆที่เริ่มเดินทางแบบนี้ผมลองเดินสำรวจดูหลายๆเส้นทางว่ามีทางไหนบ้าง

วันที่สะพานปิดซ่อม …

… บางเส้นทางก็อ้อมหน่อย แต่พื้นทางเรียบ เดินง่าย อากาศดี

… บางเส้นทางก็ไม่อ้อม ตรงดี แต่ใกล้ถนนเกินไป เสียงดัง และ อากาศ ไม่น่าจะดี

…. บางเส้นทางก็จอแจ คนเยอะเหลือเกิน จะเดินปล่อยอารมณ์สบายๆ ก็อาจจะเดินไปชนคนโน้นคนนี้ ต้องมีสติเยอะหน่อยกับการเดิน เพราะต้องคอยหลบไปมา

….

เอาเข้าจริงผมก็ลองเดินสำรวจดูจริงๆทุกเส้นทางนั่นแหละ แต่ก็ประหลาดใจที่ ทุกเส้นทางไม่เป็นอย่างที่ผมคิดไว้เสียทีเดียว

…

… เส้นทางที่เดินไม่สะดวกสบายนัก เพราะเป็นพื้นหญ้า มีเนิน ขึ้นๆลงๆ ผมก็ได้พบมิตรภาพจากคุณลุง คุณป้า ที่มารำมวยจีน ได้รอยยิ้ม โบกมือทักทาย

… เส้นทางที่ติดถนน เสียงดังไปหน่อย แต่ก็มีรถเข็นขายผลไม้ ขายขนมและอาหารเช้า เล็กๆน้อยๆ พอให้ได้หยิบติดมือ ในวันที่ลืมโน้นลืมนี่มาจากบ้าน หรือ ซื้อขนมบ้านๆติดมือกลับไปฝากเด็กๆ

… บางเส้นทางก็มีเพื่อนร่วมทางทุกเช้าเป็นนักวิ่งสาวทรงโต ให้ได้ลุ้นไปกับหน้าอกหน้าใจ ที่กระเพือมขึ้นลง เป็นยากระตุ้นความดันโลหิตให้กระชุ่มกระชวยทุกเช้า

… บางเส้นทางถึงจะอ้อมไปหน่อย แต่ก็ได้ผ่านลานดอกหญ้าสีเหลืองอร่ามขนาดใหญ่ และ สนามเด็กเล่น ได้เห็นรอยยิ้มสดใสน่ารักไร้เดียงสา ทุกๆเช้าทุกๆเย็น

…

แต่ไม่ว่าอย่างไร ทุกเส้นทางก็เหมือนกันหมด ทุกเส้นทางมาบรรจบที่จุดเดียวกัน คือที่เชิงสะพานเล็กๆข้ามคลอง ข้างตึกที่ทำงานของผม

…

ผมเลือกใช้เส้นทางเหล่านั้น ตามอารมณ์ ความพร้อมของร่างกาย เวลา ข้อจำกัดอื่นๆนานาประการ ทุกเช้า ทุกเย็น

…

เช้าวันหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ ผมเดินเรื่อยเปื่อยมาถึงสะพานเดิมๆที่เดินผ่านทุกเช้าทุกเย็น … มันปิดซ่อม เดินข้ามไปไม่ได้ … ผมต้องเดินย้อนกลับไปที่ “จุดตั้งต้น” เพื่อเดินทางไปทำงานด้วยวิธีอื่น

…

สะพานที่ปิดซ่อม … ทำให้วันถัดมาผมต้องคิดหาทางเดินใหม่ ทางที่ผมไม่คิดว่าจะมีอีกแล้ว เพราะผมคิดว่าผมได้ลองสำรวจทุกทางแล้ว

…

หลายๆครั้งคนเรามักจะติดนิสัยการทำอะไรเดิมๆ จนมีปัจจัยภายนอกมาบีบให้ต้องหาทางกันใหม่ ถ้าสะพานฯไม่ปิดซ่อม ผมก็คงไม่คิดหาทางใหม่ และ การเดินทางในเส้นทางใหม่ในเช้าวันนั้นทำให้ผมเห็นอะไรๆได้เจออะไรที่แตกต่างไป

ทางเดินใหม่เป็นพื้นปูนริมถนน ทางเต็มไปด้วยใบใม้แห้งร่วงเต็มไปหมด รกรุงรัง เงียบจากเพื่อนร่วมทาง แต่เสียงดังจากรถที่ผ่านไปมาเป็นระยะๆ แต่ทางนั้นพาผมผ่านร้านสะดวกซื้อทันสมัยที่ปลายทางก่อนจะถึงที่ทำงาน

… ทางนั้นพาผมผ่านชุมชนแออัดเล็กๆ ได้เห็นเด็กวัยสาวรุ่นในชุดนักเรียนม.ปลายคนหนึ่งที่ช่วยแม่เข็นรถขายอาหารออกจากทุกเช้าอย่างไม่อายสายตาคนจากป้ายรถเมล์ข้างๆ … มันเป็นภาพที่น่าประทับใจมากสำหรับผม

ทางเดินใหม่ดีกว่าและไม่ดีกว่าทางเดิม แต่อย่างไรก็ตามมันก็เป็นอีกทางหนึ่งของผม จนกว่าสะพานฯจะซ่อมเสร็จ …

… แน่นอนว่า ถึงแม้สะพานจะซ่อมเสร็จ ทางเเดินใหม่ที่ผมถูกบังคับให้เลือกเดิน ก็จะเป็นหนึ่งในอีกทางเดินของผม เมื่อผมต้องการซื้อของจากร้านสะดวกซื้อ หรือ เมื่อผมไม่อยากจะพึ่งพาสะพานนั้น

ความรักความสัมพันธ์ … การใช้ชีวิต … การลงทุน และ การทำงาน ก็เช่นกัน …

16 พ.ย. 2560